RAFALO'S OFFICIAL STATEMENT

W życiu chyba każdego mężczyzny zdarzają się takie momenty, kiedy przychodzi czas na pewne refleksje dotyczące własnego odbicia w lustrze. I nie kręcą się one tylko i wyłącznie wokół kolejnego wora pod okiem czy coraz szerszych policzków.

Czasami bywa i tak, że najwięksi krytycy potrafią równie krytycznie przeanalizować pewne aspekty własnego życia, wyciągnąć wnioski i co ważne, w przypadku prawdziwych mężczyzn, przyznać się przed własnym sobą i nie tylko do błędu, tudzież błędów.

Ponieważ z witryną top80 związany jest spory kawałek mojego życia, mojej pracy, mojej pasji i moich idei, a właśnie pewne refleksje dotyczące tej płaszczyzny życia pojawiły się w mojej głowie, postanowiłem, że podzielę się nimi z Wami.

Otóż doszedłem do wniosku, że wiele rzeczy robiłem źle.
Zarówno moja postawa, sposób w jaki traktowałem swoich dyskutantów czy pomysł na przekazywanie innym swojego zafascynowania muzyką lat 80, jej wszelkimi zakamarkami, swoją wiedzą na jej temat oraz sposób w jaki demonstrowałem moje idee był całkowicie zły.

Zły do tego stopnia, że wierząc w słuszność swoich idei i próbując pomagać, informować, uświadamiać w imię jak najlepszych intencji uzyskiwałem efekt zupełnie odwrotny.

Rozpaczliwe skutki niewłaściwego wyboru sposobu działania prowadziły jedynie do konfliktów.
Konfliktów, które wynikały w zasadzie z niczego innego jak z ludzkiej, przekornej i złożonej psychologicznie natury.
Tym bardziej naganne z mojej strony jest to, że znając doskonale meandry ludzkiej psychiki, będąc świadomym już w trakcie swojego działania, że doprowadzi ono moich oponentów jedynie do wściekłości, irytacji, smutku, niesmaku i w efekcie błędnych wniosków, brnąłem często dalej w dysputach.
Oczywiście nie zawsze było tak, że to ja jestem wszystkiemu winien, chociaż i w takich przypadkach, wiedząc dokąd zmierzają niektóre dyskusje nie chciałem świadomie załagodzić sporu. Często też kierowałem się chęcią utarcia komuś nosa czy też publicznego skompromitowania.

Efekt tego wszystkiego jest taki, że uchodzę w pewnych kręgach za kogo uchodzę.
Tego zmienić się nie da i w zasadzie nie o to mi chodzi pisząc właśnie tutaj swoje wyznanie.

W imię zasady, która mówi o odpowiedzialności za to co piszemy i mówimy, chciałbym przeprosić wszystkie te osoby, które poczuły się kiedykolwiek, z jakiegokolwiek powodu obrażone, poniżone przeze mnie lub jakąkolwiek moją wypowiedź.

Muzyka zamiast łączyć, postanowiła podzielić fanów na klany, grupy, frakcje. Podobnie jak chrześcijanie w imię Boga potrafili toczyć między sobą o wiele okrutniejsze wojny niż te, które wypowiedzieli poganom, niosąc jedyną słuszną "prawdę". Nie ciągnijmy jednak wątku religijnego, zwracam tylko uwagę na pewną delikatną analogię.

Jest jednak w tym całym psychologicznym ujęciu ogólnie pojętych perypetii fanów/fanatyków muzyki lat 80 wiele ciekawych obserwacji.
Dzięki takim skrajnym przypadkom walk na słowa i słuszność poglądów, tworzącym się przyjaźniom, znajomościom i wspólnym przeżyciom mogliśmy wielokrotnie doświadczyć na własnej skórze jacy jesteśmy naprawdę.
Zdejmując wirtualną powłokę wielu z nas doświadczyło od innych radości, cierpień, zazdrości i innych typowo ludzkich odczuć. Poznaliśmy tych, którym ufać nie można i tych, którym powierzylibyśmy własne życie. Jedni nam zaimponowali, inni wzbudzali litość.
Najprawdziwsi z nas ludzie - ułomni, podatni na sugestie, twardzi, mięccy, różni od siebie...

Reasumując.
Zawsze chciałem budować a nie burzyć, tworzyć a nie niszczyć. Ludzka natura jednak nie ułatwia działań, zwłaszcza tam, gdzie trzeba pogodzić interesy ludzi o skrajnie różnych poglądach. Na tym polu uważam, że poniosłem porażkę.

Dziękuję za uwagę.
Nadal pozostaję jedynie obserwatorem top80 a tam gdzie jest naprawdę moje miejsce postaram się budować coś, co od dziś pozbawione będzie negatywnych emocji.

Pozdrawiam.

"Na błędach człowiek uczy się rozumu'',
 
My sami na pewno doświadczyliśmy znaczenia tych słów popełniając błąd, ktrórego staramy się drugi raz nie popełnić. Wyciągamy wnioski także z błędów naszych znajomych, kolegów i bliskich, starając sie ich unikać. Chociaż uważam iż błądzić jest rzeczą ludzką to większość błędów można naprawić lub uniknąć bo tylko saper myli się  raz i on swego błędu nie ma szansy naprawić.

Według mnie powinniśmy dzielić się naszymi błędami  z innymi by oni mogli się ustrzec.

   Pozdrawiam

Rafalo - Znam Cię
/Lepiej niż Siebie/
serdecznie pozdrawiam
                                  człowiek znikąd

Witaj Rafalo.
Czytałem i czytałem i nie mogłem się nadziwić skąd tak przemiana w Tobie?
Faktycznie wielu osobom zalazłeś za skóre, mnie również kiedys dopiekłeś , ale to co napisałeś zasługuje obecnie na szacunek.Widzę ,że jesteś bardzo inteligentny formułując ten post.
Wiem również ,że masz nieprzeciętną wiedzę na temat naszej ulubionej muzyki,więc byłoby świetnie byś mniej wtajemniczonym słuchaczom doradzał a nie tak jak kiedyś krytykował,Twa wiedza będzie napewno doceniona.
Pozdrawiam Cie serdecznie Rafał.
P.S. Top80.pl potrafi połączyć ludzi i niechaj już nikogo nie dzieli!

Pozdrawiam topowiczów remixdg

Rafalo miałem przyjemność tylko raz z Tobą porozmawiać live. Nie mam na Twój temat nic do powiedzenia, prócz tego, że już jesteś bohaterem bo pokonałeś siebie i paskudną cechę ludzką jaką jest buta. 
                                   haze2

Może to banalnie zabrzmi, ale moim skromnym zdaniem ''Nie jest sztuką popełnić błąd ,ale jest wielką sztuką przyznać się do tego błędu'' Rafał jesteś przykładem dla osób, które niejednokrotnie popełniały błędy na tym forum ale nie tylko  choć ja Ciebie nie oceniałam w złych kategoriach ,tak jak ktoś już tu mądrze napisał kto chciał Cię zrozumieć to Cię zrozumiał ,choć nie ukrywajmy że czasami było z tym ciężko dodam jeszcze ze ceniłam i nadal cenie ludzi którzy potrafią ocenić siebie samokrytycznie a nie chowają głowę w piasek i udają że wszystko jest ok ,czasami szczere słowa są ważniejsze niż ''kfiatki'' bo te dosyć kosztowny zakup 

Wiele przegapiamy w życiu, ponieważ brakuje nam odwagi. Czasem po prostu chroniąc swoje ego potrzebujemy go podbudować. W psychologii znany jest mechanizm podbudowywania niskiej wartości ego poprzez obniżanie wartości innych. Tak jest najprościej – dostajesz instant serve.

W życiu nieustannie dokonujesz wyborów, często stajesz na rozstajach dróg. Czy zauważasz  że podziwiasz innych ludzi za cechy które lubisz lub chcesz mieć w sobie? Zaobserwuj że u innych drażnią Cię te cechy które są nieakceptowalne u samego siebie.

Człowieka nauczono by tłumił emocje, by tłumił gniew, by tłumił wszystko i próbował być uprzejmy, nosić maskę, tworzyć fałszywą osobowość. Nawet gdy głęboko wewnątrz siedzisz na wulkanie, na zewnątrz powinieneś być uśmiechnięty. Bo tak wypada. Bo „co ludzie powiedzą”.

Wiesz kim jest Robopata? To  ktoś kto żyje rytuałami. Powie ci "dzień dobry", dlatego że ciągle to powtarza. Robopata robi wszystko to, co powinno być zrobione; żyje w sposób sztywny i nawet jego tak zwane życie emocjonalne jest zrytualizowane i zaprogramowane.  Zwykle udaje, że jest wszystkiego zupełnie pewny. Najczęściej nie dopuszcza do siebie żadnych wątpliwości, gdyż one powodują niepokój.

Robopata żyje przeszłością albo przyszłością. Nigdy nie ma go w tu i teraz. Przeszłość jest dobra, gdyż nie możesz jej zmienić, jest skończona i zamknięta. Robopata czuje się bardzo wygodnie w przeszłości, a dzięki przyszłości może marzyć i pragnąć. Natomiast żyć teraźniejszością jest trudno, gdyż stwarza ona wiele problemów.

Robopata żyje w gmatwaninie wizerunków. Ciągle zastanawia się, jaki jest jego wizerunek, co inni o nim myślą - czy myślą, że jest dobry, zły, taki czy owaki. Nie zastanawia się nad tym, jak naprawdę można zmienić własne życie. Najczęściej jest perfekcjonistą, nigdy nie jest zadowolony, ciągle odkrywa błędy. Nie wie, kim jest, wie tylko to, co inni o nim mówią. Patrzy jedynie w oczy innych ludzi i tam szuka własnego wizerunku Jeśli chcesz być bezbłędny, nie możesz być prawdziwy, gdyż prawdziwość pociąga za sobą błędy.

Życie musi być wielowymiarowe, dopiero wtedy staje się bogate. Droga odwagi jest drogą serca a droga serca jest drogą odwagi. Serce jest zawsze gotowe ryzykować, jest graczem to głowa jest jak biznesmen – zimno kalkulując. Żyjąc sercem człowiek nagle odkrywa sens tego kim jest i po co żyje. Wybieraj to, co naprawdę porusza twoje serce, niezależnie czy jest  społecznie akceptowane czy nie.