O.M.D. powraca !!!

Panowie z OMD przez wiele lat nie mogli sie dogadac. Ostatnio jednak wyraznie poprawily sie stosunki miedzy Andym a Paulem. Wspolnie pokazywali sie na spotkaniach z fanami, a teraz... ta dobra wiadomosc od Svadbosa - dzieki! Zaczynam dokladniej sledzic poczynania mojej ukochanej grupy. Chetnie znow sie wybore na ich koncert. Na poprzednim bylem ... 20 lat temu. Wystepowali wtedy na warszawskim Stadionie Dziesieciolecia z okazji "Pozegnania Lata z Jarmarkiem". Koncert byl fantastyczny - mimo spoznienia zespol wystapil kolo polnocy dla kilkudziesieciotysiecznej publicznosci, ktora ich bardzo goraco przyjela. Na tamtym koncercie wystepowal tez Papa Dance, jeszcze z Grzegorzem Wawrzyszakiem. Byl ktos z Was tez wtedy na tym wydarzeniu? Albo moze (jakims cudem) ma ktos to nagrane na wideo (widac mnie tam w tlumie, trzymajacego transparent

Svadbos, ja chętnie dokształcę się w temacie OMD !

Nnio Svadbos, no to jestesmy w domu. Z checia sie powymieniam informacjami, do dziela.
Oj dluuugo czekalem na taka okazje, oj dluuugo!!

Jak nastolatci, Paul Humphreys i Andy McCluskey grali w mnalo znaczacych zespolach w rodzimej miastowości Wirral, jak Equinox, Pegasus, i krótko źyjacej Hitlerz Underpantz. McCluskey zwykle śpiewal i gral na gitare basowa, i entuzjasta elektroniczny  Humphreys initially poczynal jak kierowca i wyksztalcal sie na klawiszowce. Duet mial wspólna pasje do  muzyky elektronycznej, specjalnie do Briana Eno i Kraftwerk.

 Wciagu roku 1977, McCluskey & Humphreys poskladali siedmiu-osobowa (3 wokaliści, 2 gytarzisci, gytarzista basowy, perkusje i klawiszer) supergrupu' The Id, w zestwa której wszedl perkusista Malcolm Holmes i przyjaciólka McCluskey'go Julia Kneale do wokalów. Zespól rozpoczal wystepować regulernie na terenie Merseyside, grajac material oryginalny  (z wiekszej cześci napisany przez McCluskey´go i Humphreysa). Wkrótce miali pierwszich zwolenników i piosenka Julia's Song znalazla sie na kompylacijnym nagraniu zespolu lokalnego Street to Street. Tymczasem Humphreys i McCluskey kolaborowali na projekcie o nazwie VCL XI (nazwa jest wziata od wentylu z diagramu umieszczonego na okladce plyty grupy Kraftwerk Radio-Activity), kdzie wykonywali bardziej dzywaczne eksperimenty muzyczne, czesto pracujac z kolaźami taśmowymi, syntezatorami zrobionymi w domu  i radiami.

W roku1978, The Id zakonczyl dzialalnośc dzieki tradycijnym  róznicam muzycznym. McCluskey potem śpiewal z elektronycznym kwartetem z Wirralu Dalek I Love You. Niemniej jednak, wreszcie polaczyl sie nanowo z Humphreysiem, i ich wspólny projekt VCL XI byl przemianowany na Orchestral Manoeuvres in the Dark. Poczali wystepować jak duet grajac piosenki grane z magnetofonu taśmowego Revox, który ochrścili na "Winston" (wedlug anti bohatera z powieści George Orwell'a Nineteen Eighty-four). Znaleźnac sie na  wierzcholku elektronycznej nowej faly w brytyjskej pop music, wydali singiel "Electricity", przez slynna wytwórnie niezaleźna Factory Records (okladka byla stworzona przez Petra Saville, którego  charakterystyczna grafika dostarczala publiczny obraz OMD do polowy lat 80-ych), i byli szybko chapnieti przez  DinDisc – poboczna wytwórnia Virgin.

Pierwszi album „OMD“ (1980) pokazal zestaw grupy w tych czasach i byl fundamentalnie nagrany przez  Humphreysa/McCluskey´go, chociaź zawieral teź perkusje gościnne od Id perkusisty Mal Holmesa, i saxofon od czlonka Wirral, Martina Coopera. Plyta miala proste, surowe, melodyczne synthpop brzmienie. DinDisc ustawila, by piosenke Messages na nowo nagrać (produkcja zajal sie Mike Howlett, gytarzista basowy grupy Gong ) i wydać jak singiel  - i to byl pierwszi przebój grupy. Nastapilo tournee, Winston-magnetofon taśmowy byl  being zdrenowany na dobro, i byl zamienieny s źywymi perkusjami Mal Holmesa, i syntezatorami Dave Hughesa, czlonka Dalek I Love You.

Drugi album Organisation nastapil o rok pózniej, nagrywany byl w 3-osobowom skladzie z Humphreysiem, McCluskeym and Holmesiem. Znów byl produkowany przez Howletta, i mial raczej bardziej nastrojoqwy, ciemny feeling. Album przyniosl olbrzymi przebój Enola Gay, nazwany wedlug samolotu, które upuszczilo bombe atomowa na Hiroshimu. Tournee dla tego albumu odbylosie w 4-osobowym skladzie z saxofonistem Martinem Cooperem (kolejny czlonek Dalek I Love You) rekrutowanym do spraw klawiszowych. Howlett pózniej przewodniczil nagrywaniu nastepnego przebojowego singla, Souvenir, wspólnie nskomponowanego przez Coopear i Humphreysa. To wprowadzilo do  frapujacego, rozloslego choralowego elektronycznego brzmienia.

Rok 1981 znaczyl dla OMD wydanie albumu, który wielu fanów grupy uwaźa za magnum opus OMD (byl to teź szczyt sukcesu komercyjnego grupy w Anglii i w Europie) - albumu Architecture & Morality. Czwórka poszla do studia zproducentem Richardem Mainwaringiem. Cooper potem chwilowo odszedl i byl zastapeny przez Mike Douglasa, ale to zmienilo sie odwrótnie w czasach wydania albumu i przygotowań na tournee. Brzmienie albumu znaczi dla OMD oryginalny synth-pop powiekszony o Mellotron, instrument wcześniej zwiazany z grupami z gatunku prog rock. Grupa z niego korzystala by dodać bardzo atmosferyczne nastroje smyczców, chórow i ostatnych brzmień na ich  palecie. Przebojowe single Joan of Arc i Maid of Orleans (który pozostal najbardziej sukcesyjnym singlem roku  1982 w Niemczach) pochodzili prawie z tego albumu. Ciekawym jest fakt, źe obie Joan of Arc i Maid of Orleans byly oryginalnie nazwane Joan of Arc; nazwysko pózniejszego singla bylo zmienione, kiedy wydawca zmuszil OMD dać inne nazwysko Joan of Arc (Maid of Orleans) i później na Maid of Orleans.

W roku1983 grupa tracila moment komercyjny, przy wydaniu „trudnego“ albumu Dazzle Ships, który mieszal melancholyczne balady syntezatorowe z stzybkym synth-popem z musique concrete i krótkofalowymi radiowymi kolaźami.. Album byl nagrany w 4-osobowym zestawie Humpreys/Holmes/Cooper/Mcluskey i producentem byl Rhett Davies.

W roku 1984 OMD powrócili k bardziej popowemu brzmieniu na plycie Junk Culture przy uźyciu digitalnie  samplingowe klawisze, jak Fairlight CMI i E-mu Emulator. Album byl sukcesiem, ponownie zabezpieczajacym grupe nowy kierunek. W roku 1985, grupa wydala  Crush, za wspólpracy Grahama i Neila Weir (na gytarze i brass), produkcja zajal sie Stephen Hague. Później w roku 1985 grupa skomponowala piosenke "If You Leave" dla filmu Johna Hughesa Pretty in Pink. Nagranie to znalazlo sie na ścieźke dzwiekowej k filmu i stalo sie przebójem. Ten sam 6-osobowy zestaw teź naral The Pacific Age w roku 1986, ale grupa juź widziala ubycie krytyczne i publiczne w Anglii, podczas kiedy chciali przyjśc na rynek amerykański

W roku1988 OMD rozlamali sie na dwoje. Humpreys, Cooper, i Holmes odszedli by sformować The Listening Pool. McCluskey zrekrutowal  muzykantów z Liverpoolu, Lloyda Massetta i Stuarta Kershawa i kontynuowal pod nazwa OMD. Zdobyl sukces z nagraniami jak "Sailing on the Seven Seas" i "Pandora's Box", nowy zestaw realizowal trzy albumy. W roku 1996znikl dzieki braku interesu puiblicznego..

Aczkolwiek Humphreys opuścil zespól po The Best of OMD, wspólpracowal z McCluskey´m na albumie Universal, piosence labedźej OMD z roku 1996.. Po kolejnym Greatest Hits albumie z roku 1998 i EP z remiksami od artystów jak Sash!, McCluskey zdecydowal sie na  zamierzyć na meneźment i komponowanie dla wykonawców z Liverpoolu jak Atomic Kitten czy Gypsy Queen.

Kiedy McCluskey interesowal sie talentami, Humphreys zdecydowal sie na wystepach w revival imprez pod flaga OMD, takźe nagrywal z Claudia Brücken, z grup Propaganda i Act, jak onetwo.

W roku 2005 uwidzial świetlo świata album z dotad niewydanym materialem.

 W styczniu 2006 oglasza Andy McCluskey plany na reformu OMD z McCluskey´m, Humphreys´iem, Holmes´em i Cooper´em. Planuja na tournee grać album Architecture & Morality  i inny material sprzed roku 1983 i potem nagrać nowy album.

Jest kilku magazynów o OMD, jak kuprz. Winston i Telegraph, które byly czynne podczas rozlamania grupy. Magazyn ofycjalny Messages jest ciagle czynny..

Ksiaźka Messages, napisana przez Johnny Wallera i brata Paula Humphreys'a  Mike Humphreys, wyszczególnia kariere grupy do czasów The Best of OMD.

Kapitalna praca )
Gratulacje

Hmmm, chyba Svadbos czytalismy te sama lekture!