RECENZJA: Blue System - Walking on a Rainbow

mam ten almbum na vinylu niemieckie wydanie z HANSY cala plyta jest rewelacyjna wszystkie osiem nagran zawartych na tym albumie no i wiekszosc z maxisingli plyta moim zdaniem posiada rowniez swietna okladke i tak jak napisal wczesniej RAFAL to jest chyba najlepsza plyta w dorobku BLUE SYSTEM pozniejsze albumy juz nie byly tak dobre

sorki ale jesli ktos twierdzi ze Gangster Love przypomina mu Good Guys CCCatch- mam prawo przypuszczac ze słon nadepnął mu na ucho

Świetna płyta! Są na niej prawie same wielkie hity poza Voodoo Nights. Najbardziej mi się podoba She's A Lady i GTO.

Dobra płyta, z tym że ciężko uwierzyć, iż wyszła spod ręki Dietera Bohlena. Moim zdaniem trzy pierwsze albumy Blue System zasadniczo się od siebie różnią i miałbym problem sklasyfikować je z resztą dyskografii grupy, a także produkcjami dla Modern Talking czy C.C.Catch. Zwykle tak wielcy producenci jak Dieter Bohlen mieli wypracowany własny styl. Blue System w bardzo niewielkim stopniu reprezentuje klasyczne brzmienia Dietera Bohlena.

Nie zgodziłbym się. O ile jak napisałem trzy pierwsze albumy są całkowicie od siebie różne, tak lata 1990 - 1992 mają już wspólny mianownik zarówno jeśli mówimy o klimacie i brzmieniu. Potem 1993 i 1994 rok. "Backstreet Dreams" i "21st Century" słuchałem tyle razy, że w całą pewnością wyczuwam tu podobny rodzaj bitu. No i od "X-Ten" zaczyna się trwający do końca, do 1997 roku styl Eurobeat.

Ha ! Nie zgadzam się. Najlepszą płytą: najbardziej nowoczesną, awangardową, dopracowaną i ambitną jest Twilight. Kto śmie twierdzić inaczej, niech nie śmie się nazywać znawcą muzyki wszelakiej...