TOP80.PL

Zapraszam do komentowania RECENZJA: Blue System - Walking on a Rainbow
Konkord

A ja najbardziej uwielbiam z tej płyty własnie "Sorry Litle Sarrah". Choć jest to piosenka w rytmach latynowskich, nijak nie przypominaj±ca Bohlena, lecz bardziej Glorie Estefan (któr± niezbyt lubię ;-), to jednak w wykonaniu Didiego piosenka jest zajeeebiaszcza, ma niesamowity klimat! Cała płyta tez należy do moich ulubionych z twórczosci BS..

Zgadzam sie z Konkordem - jest to NAJLEPSZA plyta Blue System - jedna tylko poprawka: ukazala sie o­na jeszcze przed szostym albumem Modern Talking a wiec tym samym przed oficjalna informacja o rozpadzie tego duetu :o)

Tak, to najlepsza płyta Blue System. Na uwagę zasługuje jeszcze piękna ballada "Love Me More". Według mnie dobrymi płytkami w dyskografi BS s± pierwsze cztery albumy. W kolejnych D. Bohlen na siłę lansuje "modne uderzenia" i elementy techno a tym samym zatraca swój styl. Kopiuje motywy muzyczne innych wykonawców tj. Milli Vanili czy Snap. W latach 80-tych to o­n zainicjował własny, niepowtarzalny styl lecz utracił go. Słychać to również na płytach MT po roku 1998.

Wg mnie to również najlepsza płyta Blue System, a moim ulubionym utworem jest "Sorry little Sarah". Szkoda tylko, że każda następna płyta coraz bardziej odstawała od tej pierwszej.

Pierwsza i jedyna plyta Blue System, ktora nie byla robiona schematem "dwie szybkie, jedna wolna piosenka" :-) Plyta jakos calosc na swoj tajemniczy, niepowtarzalny klimat, nie jest tylko zbieranina przebojowych (lub mnie) piosenek. Ciezko znalesc tu jakis fragment, wyraznie odstajacy od reszty, wszystkie nagrania sa dopracowane i na wysokim poziomie (a niestety sluchajac innych plyt BS, zdarza mi sie pomijac niektore piosenki).
Dla "pomniejszych wielbicieli" Dietera na pewno polecic mozna Gangster Love, She's a Lady, czy Voodoo Nighst, dla "znawcow tematu" Love Me More oraz Emanuelle.

Mi najbardziej podchodz± "Sorry little Sarah", "Gangster love", "She's a lady" i "Big boys don't cry". Generalnie płyta jest dobra - wspaniały start Dietera z Blue System.

Pierwszy album Blue System wydany został w listopadzie 1987 - w tym samym czasie co ostatnia płyta Modern Talking "In The Garden Of Venus". Zawiera tylko 8 nagrań, większość jednak to wersje maxi. Ogólnie jest to niezła płyta i choć ma niewiele wspólnego z typowym dyskotekowym brzmieniem MT może się podobać. Bardzo charakterystyczny głos Dietera wprowadza ciekawy klimat. Rzeczą, której brakuje mi na tej płycie jest chociaż jedna ballada w dotychczasowym stylu. Zamiast tego mamy bardzo spokojny utwór "Love Me More". Z pozostałych nagrań wyróżniają się oczywiście "Sorry Little Sarah" (znakomity argument na osoby twierdzące, że Dieter nie potrafi śpiewać) i "Gangster Love".

Gangster Love (Maxi Version) 4:24
Sorry Little Sarah (Maxi Version) 5:12
She's A Lady (Maxi Version) 4:59
Voodoo Nights 3:23
Love Me More (Maxi Version) 4:57
Emanuelle (Maxi Version) 4:19
Big Boys Don't Cry (Maxi Version) 5:05
G.T.O. 3:28

Muzyka i słowa: Dieter Bohlen
Produkcja i aranżacja: Dieter Bohlen
Współprodukcja: Luis Rodriguez

Płytę promowały trzy single:

Sorry Little Sarah (1987)
Sorry Little Sarah - New York Dance Mix (1988)
Big Boys Don't Cry (1988) - wydany w Skandynawii
She's A Lady (1988) - wydany w Hiszpanii

małe sprostowanie
remix numeru "Sorry Little Sarah" promował drugi album blue system, na którym to zresztą został zamieszczony

Ja również uważam "Walking On A Rainbow" za najlepszy album Blue System, jeśli nie najlepszy album w całym dziś 27 letnim muzycznym dorobku Dietera Bohlena.

Warto też dodać, że w Polsce na liście Bogdana Fabiańskiego wtedy nazywającej się "Top 30 Disco Dance" numer "Gangster Love" w 1987 roku znalazł się na pierwszym miejscu.
To druga kompozycja Bohlena w historii tej listy, która dotarła na miejsce pierwsze.

Moim ulubionym nagraniem z tego albumu jest "Big Boys Don't Cry".

Bardzo ciekawa płyta.Jedna z najlepszych o ile nie najlepsza w karierze D.Bohlena. Słuchając jej po raz pierwszy, miłym zaskoczeniem była dla mnie piosenka Sorry Little Sarah-zasadniczo różniąca się od dotychczasowego stylu,świetnie zaranżowana i z równie zaskakujacym solo na trąbce w końcowce utworu. Na wyrożnienie zasługuje utrzymana w podobnym tonie piosenka Emanuelle oraz wolny kawałek Love me More.Doskonałym pomysłem było umieszczenie na płycie wersji maxi, niestety oprocz piosenki VooDoo Nights.Całość materiału znajdującego się na płycie jest na bardzo dobrym wysokim poziomie.Gorąco polecam płytę wszystkim fanom a także przeciwnikom D.Bohlena ze względu na jej odmienność i wyjątkowy charakter. Nie znacie, posłuchajcie- WARTO !

Super płyta - podoba się w całości i jest zdecydowanie najlepsza z wszystkich tej grupy.Nie ma naleciałości nowego stylu Bohlena - jeszcze- i dlatego jest najbliższa stylowi Modern Talking.Często ją słucham

Tę płytę słyszałem w niedalekim czasie po jej ukazaniu się. Dla mnie osobiście, różniła się od dokonanań w MT. Ta płyta w CAŁOŚCI ma swój klimat i urok. Nie będę dywagował z pierwszą opinią i jej autorem że tylko coś tam wpadło w ucho. Jeśli zostaje nam określić tę płytę, znanego ze swych poczynań DB to jest to po dziś dzień to najlepsza płyta Blue System. Podobieństwa w poprzednich dokonaniach muszą być, skoro tworzył i stworzył to ten sam człowiek. Polecam fanom i nie tylko...muza i klimat ówczesnych nagrań. To wszystko przemija. Warto jednak wiedzieć o tym i znać te melodie. Z pozdrowieniami dla wszystkich.

Po dzień dzisiejszy pamiętam, była to jedna z pierwszych płyt prezentowanych po zmianie w piątkowym "Słuchakmy razem". Nie bło już "nowości, mixy remixy, nagrnia do tańca, top 30 disco dance", była "Płyta tygodnia". Była to wtedy "Walking on a rainbow". Nagrywałem wtedy.Miałem już wtedy "Gangster love" i "Sorry little Sarah", a gdy zaprezentowano "She's a Lady" krótko przed refrenem Fabiański zapowiedział tytuł. Nagranie zmarnowane. No cóż, ale to do tego należało, bo gdy dziś słucha ów utwór to mi tej zapowiedzi brakuje.
To zdecydowanie najlepszy album BS.

Co do sprawy "Sorry Little Sarah (NYDM)" - recenzja Marcina_NH jest skopiowana z mojej strony i to ja zakwalifikowałem ten singiel jako promujący "Walking On A Rainbow". Śpieszę z wyjaśnieniami dlaczego właśnie tak.

Otóż faktem jest, że jedynym albumem na którym znajdziemy ten kawałek jest "Body Heat". Jednakże ja traktuję SLS-NYDM jako zwyczajny singielek z remixem stworzonym po to, by zwrócić na grupę uwagę nowych grup słuchaczy. Sama piosenka pochodziła z "Walking On A Rainbow" i to okładkę tej płyty mogliśmy zobaczyć na drugiej stronie okładki maxisingla. Nieważne jaki mix - dla mnie ważnym było że piosenka pochodziła z pierwszej płyty, o czym na singlu w jasny sposób poinformowano. Dlatego właśnie podłączyłem go pod WOAR, nie pod BH.

Swoją drogą - jest przecież jeszcze parę innych przykładów, gdzie jeszcze trudniej ustalić którą płytę promował singiel ;)

"Walking on a Rainbow" to super krążek. Gdyby jeszcze do tego dodać ten dreszczyk emocji, który towarzyszył fanom przed jej wydaniem, kiedy to stało się jasne, że natapił koniec MT i nie wiadomo było w jakim kierunku dalej potoczy się twórczość Dietera, płyta ta zasługiwałaby na jeszcze większe uznanie.

Super plyta na tamte czasy 1987 to jedna najlepsza plyta Bohlena chociasz plyty I single BLUE SYSTEM wszystkie sa superos!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
Konkord napisał(a):
> Zapraszam do komentowania RECENZJA: Blue System - Walking on a Rainbow
> Konkord

Najlepsza płyta Blue System .Najmocniejsze pozycje na płycie  Gangster Love ,Sorry Little Sarah,She's A Lady.W dalszej karierze mimo bogactwa wydawnictw i niewątpliwie dobrych utworów na poszczególnych płytach BS nie powstał już taki album .Walking on a Rainbow słucham zawsze od dechy do dechy.Słuchając płyty za każdym razem odczuwam specyficzny klimat,niby już nie Modern Talking ale wyczuwalny jest wpływ ostatniego albumu In The Garden Of Venus .Obie płyty były tworzone prawie równocześnie stąd pewnie zachowany podobny klimat .Moja ogólna ocena albumu w skali 1:10-ciu daję 12 ;)

Moja ulubiona plyta Blue System jest "Body Heat" ale Walking on a rainbow jest zaraz po niej.Najlepszy kawalek-"Do you wanna be my girl"!

Kiedyś bylo takie czasopismo "Razem" i zdaje mi się że ukazał się tam dosyć obszerny artykuł o MT i BS i dokonaniach Dietera Bohlena. Artykuł nosił dosyć znamienny tytuł "System Wielkiego Blondyna"  (o ile mnie pamięć nie zawodzi, bo byłem wtedy nastolatkiem). Miał rację ten "KTOś" piszący artykuł, bo co by nie mówić o Bohlenie, znalazł swój sposób żeby kasę trzepać. Nawiasem mówiąc byłem kiedyś jego gorącym zwolennikiem i mnie rónież złapał, natomiast do dziś pamiętam jego "twórczość", chyba coś w tym musi być! Prawdziwie niemiecka fabryka przebojów!
Konkord napisał(a):
> Zapraszam do komentowania RECENZJA: Blue System - Walking on a Rainbow
> Konkord

mam ten almbum na vinylu niemieckie wydanie z HANSY cala plyta jest rewelacyjna wszystkie osiem nagran zawartych na tym albumie no i wiekszosc z maxisingli plyta moim zdaniem posiada rowniez swietna okladke i tak jak napisal wczesniej RAFAL to jest chyba najlepsza plyta w dorobku BLUE SYSTEM pozniejsze albumy juz nie byly tak dobre

zgadza sie. Wogole Bohlen charakteryzowal sie tym ze pierwsze albumy wychodzily mu najlepiej. Tak bylo w wypadku MT jak i CC Catch

sorki ale jesli ktos twierdzi ze Gangster Love przypomina mu Good Guys CCCatch- mam prawo przypuszczac ze słon nadepnął mu na ucho

Jedna z najlepszych płyt BS, z tej płyty podobają mi się najbardziej "Sorry Little Sarah", "She's A Lady", "Love Me More" oraz "Big Boys Don't Cry"  :)

Świetna płyta! Są na niej prawie same wielkie hity poza Voodoo Nights. Najbardziej mi się podoba She's A Lady i GTO.

Super klimat ma ta płyta.

Dobra płyta, z tym że ciężko uwierzyć, iż wyszła spod ręki Dietera Bohlena. Moim zdaniem trzy pierwsze albumy Blue System zasadniczo się od siebie różnią i miałbym problem sklasyfikować je z resztą dyskografii grupy, a także produkcjami dla Modern Talking czy C.C.Catch. Zwykle tak wielcy producenci jak Dieter Bohlen mieli wypracowany własny styl. Blue System w bardzo niewielkim stopniu reprezentuje klasyczne brzmienia Dietera Bohlena.

Dieter po rozpadzie Modern Talking postanowił zmienić brzmienie swojej muzyki i moim zdaniem wyszło mu to bardzo dobrze.
Wszystkie albumy Blue System się od siebie różnią, każdy ma swój styl i klimat. Najlepszy według mnie jest Body Heat, jest taki mroczny a ja bardzo lubię mroczne kawałki Dietera.

Nie zgodziłbym się. O ile jak napisałem trzy pierwsze albumy są całkowicie od siebie różne, tak lata 1990 - 1992 mają już wspólny mianownik zarówno jeśli mówimy o klimacie i brzmieniu. Potem 1993 i 1994 rok. "Backstreet Dreams" i "21st Century" słuchałem tyle razy, że w całą pewnością wyczuwam tu podobny rodzaj bitu. No i od "X-Ten" zaczyna się trwający do końca, do 1997 roku styl Eurobeat.

Jeśli chodzi o 21st Century to według mnie jest tam coś z Twilight. Piosenka 6 Years - 6 Nights przypomina mi Magic Symphony.

Ha ! Nie zgadzam się. Najlepszą płytą: najbardziej nowoczesną, awangardową, dopracowaną i ambitną jest Twilight. Kto śmie twierdzić inaczej, niech nie śmie się nazywać znawcą muzyki wszelakiej... <rotfl>

Jeśli mówić już o najlepszej płycie Blue System to najlepszą jest Body Heat, ponieważ ma świetny mroczny klimat  :D