Muzyka trzech pokoleń . Propozycje do cyklu audycji.

No wreszcie . Bardzo dziękuję ci za pomoc. Mam też propozycję abyś ty przygotował audycję o Duran Duran , a ja tylko podejmę się realizacji. W razie czego skype      haze2witam, gg 9466636.
                               pozdrawiam haze

15 sierpnia 2011 , poniedziałek , godzina 20

                  MUZYKA TRZECH POKOLEŃ  W RADIO TOP80 - MADONNA
 
Swoją karierę sceniczną Madonna zaczęła w 1979 roku  w Nowym Yorku gdzie była tancerką towarzyszącą ówczesnym małym gwiazdkom , tańczyła na występach m.in. Patryka Hernandeza.
Kręcąc się w tym środowisku nabywała doświadczenie i poznawała ludzi z branży. Pierwsze jej próby  wokalne to występy w zespole The Breakfast Club  oraz Emmy .Po tych pierwszych nieudanych próbach , postanowiła spróbować kariery solowej. Podpisała kontrakt  z wytwórnią  Sire. Jej debiutancki singiel  Everybody , ukazał się 6 października 1982 roku i stał się hitem . Za chwilę ukazały się następne jej single Burning Up i Holiday. Ten drugi przyniósł jej pierwszy sukces. Firma płytowa Sire postanowiła podpisać  bardzo ostrożny kontrakt z Madonną, a mianowicie tylko na dwa albumy.
Pierwsza płyta  zadebiutowała na ósmym miejscu Bilboardu   i przyniosła przeboje z singli wydanych kilka miesięcy wcześniej. Za to druga płyta z 1984 roku zatytułowana Like a Virgin  niemal natychmiast przyniosła Madonnie międzynarodową sławę i pierwsze duże pieniądze. Płyta była kontrowersyjna w treści i wywołała skandal obyczajowy i spore poruszenia w mediach.. Prasa pisała ,że teledysk do tej piosenki promuje seks przedmałżeński i podważa wartość  rodziny. Moraliści starali się bojkotować album i teledysk .
Stopniowo wygląd Madonny i sposób ubierania się, jej występy i jej teledyski wywierały wpływ na młodzież damską. Jej styl stał się dla kobiet modny . Został on stworzony przez stylistę i projektanta biżuterii Maripol. Charakterystycznymi elementami wyglądu Madonny były  koronki, pończochy , biżuteria, bransoletki i  fryzura . 
W  1985 roku zagrała w filmie Vision Quest . Z tego filmu pochodzi następny przebój  Crazy for You .  Potem były kolejne filmy i kolejne przebojowe nagrania  jak Into the Groove z filmu Rozpaczliwie poszukując Susan .
True Blue , trzeci album studyjny Madonny, został wydany w czerwcu 1986 roku. Promowało go aż pięć singli Live to Tell , Open Your Heart ,  Papa Do not Preach ,True Blue i La Isla Bonita  .Jest to najlepiej sprzedający się album Madonny do dnia dzisiejszego.
Rok 1989 przynosi nowy album i drugi już skandal obyczajowy wywołany przez artystkę. W styczniu 1989 roku Madonna podpisała kontrakt na reklamę z producentem  napojów Pepsi . W jednej z reklamówek Pepsi, umieszczono piosenkę  Like a Prayer . Teledysk dotykał wielu katolickich symboli , takich jak stygmaty , krzyż, jak również kuszenie do grzechu osoby  powszechnie uważane za święte.  Watykan  i katolicy na świecie uważali to za  pogwałcenie ich przekonań religijnych i domagali się wycofania tego spotu reklamowego grożąc sądem , jak również nawoływali do bojkotu produktów Pepsi. Koncern momentalnie wycofał spoty reklamowe z emisji i anulował umowę sponsorską z Madonną . Jednakże mogła ona zachować swoją gażę w wysokości  pięciu milionów dolarów.
 W 1990 roku Madonna wystąpiła  w filmie Dick Tracy i w między czasie wyruszyła w trasę koncertową. Podczas koncertów spotkała się z silnymi protestami części jej fanów , powodem było  wykonanie  Like a Virgin , podczas którego dwaj tancerze pieścili jej ciało, zaś Madonna  symulowała  masturbację. To kolejny skandal  , zresztą nie ostatni.  Papież zwrócił się do społeczeństwa i wspólnoty chrześcijańskiej aby bojkotować jej koncerty. I faktycznie na koncerty przychodziło mniej ludzi niż sprzedano biletów, również handel zauważył spadek sprzedaży jej dotychczasowych albumów. Aby podtrzymać zainteresowanie Madonną  wytwórnia Sire wypuściła jesienią 1990 roku składankę skandalistki pod nazwą  Immaculate Collection ,czyli zestaw  największych przebojów. Płyta zawierała dwa nowe utwory,
Justify My Love  oraz Rescue Me . Teledysk do utworu Rescue Me został uznany za zbyt erotyczny dla MTV i został wycofany z emisji. Który to już skandal – przestałem liczyć.
Ale to nie koniec, co jakiś czas dochodziło do skandali  za pośrednictwem Madonny. Opowiem  tylko o kilku. Otóż wystąpiła w thrillerze erotycznym Body of Evidence , film,  zawierał sceny  sadomaso i inne dewiacje seksualne. W październiku 1993 roku rozpoczęła się kolejna trasa koncertowa The Girlie Show World Tour , w którym przebrana w czarne skórzane ubranie z  pejczem w ręku  dominowała w sensie erotycznym nad tancerzami topless. Podczas innego z koncertów przecierała  miedzy udami, flagę Puerto Rico  W tym samym roku wystąpiła jako gość na Late Show with David Letterman , używając przekleństw tak , że musiała być ocenzurowana w telewizji. Przekazała mu również parę majtek , prosząc go, aby je wąchał .Po tym zdarzeniu część krytyków zaczęło ostro krytykować Madonnę, nazywając ją  seksualną  renegatką..Madonna w obliczu silnego negatywnego rozgłosu ze strony krytyków i fanów, którzy twierdzili , że mimo wszystko  "poszła za daleko" i że jej kariera się kończy , zdała sobie z tych faktów sprawę .
W 1994 roku odmieniona nie tylko poprzez wygląd jak również w warstwie muzycznej pojawiła się  na rynku muzycznym z nową płytą Bedtime Story. Album został przyjęty stosunkowo chłodno , ponieważ wszyscy jeszcze pamiętali niezbyt pozytywne wyczyny Madonny z poprzednich miesięcy. W tym samym czasie, związała się  z trenerem fitness  Carlosem  Leon .Najprawdopodobniej  ten związek przysłużył się  do jej nowego spojrzenia na życie i muzykę jak i na uczucia fanów i społeczeństwa.
Ten pogląd potwierdza album  Something to Remember , zbiór ballad,  wydany w maju 1995 roku. Na tej płycie znalazły się  trzy nowe utwory:  You’ll see, One More Chance , oraz  I Want You .  W latach późniejszych, Madonna powiedziała, że jest  to jej ulubiony album  od  Like a Prayer i , że wszystkie te  dwa albumy były przełomowymi chwilami  dla mnie".
W następnym roku ukazał się album i film Evita w którym zagrała tytułową rolę Evy Perón . Przez długi czas, Madonna chciała zagrać rolę, Evy Perón, , do tego stopnia ,że jeszcze przed przystąpieniem do kręcenia filmu przesłała demo swojej interpretacji Don’t  Cry for Me Argentina do reżysera Alana Parkera. Film okazał się sukcesem komercyjnym i finansowym.
W życiu Madonny nastąpiły zmiany . Urodziła  córkę, ale popadła w kolejną obsesję – zainteresowała się  wschodnim mistycyzmem i z wielka namiętnością zgłębiała tajniki Kabały W 1997 roku ukazał się  jej siódmy studyjny album Ray of Light .Płyta była kontynuacją stylu jaki zapoczątkowała w 1994 roku. Ale też była początkiem współpracy z Williamem Orbitem. Album jest jedną z najlepiej sprzedających się płyt lat 90. W Stanach Zjednoczonych sprzedano ponad 4 mln egzemplarzy, na całym świecie około 15 mln.
Na początku XXI wieku gra w kilku filmach . Umieszcza swoje piosenki jako ilustracje do nich. Najpopularniejsze piosenki  z tych projektów to Beautiful Stranger" i American Pie .
Potem ukazały się jeszcze następne wydawnictwa w 2000 roku  Music ,  2003rok to  American Life. Krytycy stwierdzili ,że to najbardziej dojrzała i niezwykle inteligentna płyta Madonny. Artystka stwierdziła w jednym z wywiadów ,że: "ten album  był jak moja podróż wstecz ,wyraziłam w nim wszystko to co było dla mnie kiedyś i dzisiaj ważne . "                                                                                                     Jej dziesiąty studyjny album, Confessions On A Dance Floor , został wydany w listopadzie 2005 roku i zadebiutował jako numer jeden na wszystkich głównych rynkach muzycznych. . Ale tylko 10 lat  Madonna wytrzymała bez skandalu. Co spowodowało skandal ? Ponownie użyła symboli religijnych w spektaklu  Live to Tell . To spowodowało, że Rosyjski Kościół Prawosławny oraz Federacja Gmin Żydowskich w Rosji postanowiła przystąpić do bojkotu i namawiać do odwołania jej koncertu w Moskwie. Biskupi katoliccy i protestanccy  w Europie namawiali do bojkotu koncertów  Madonny w Niemczech. Madonna  podczas wywiadu odpowiedziała: "Moje koncerty  nie są ani antychrześcijańskie, ani bluźniercze. Czy to jest prawda , chyba nie do końca. 
Madonna wydała swój jedenasty album studyjny, Hard Candy , w kwietniu 2008 roku. Płyta zawiera kompozycje R & B i urban pop . Piosenki na Hard Candy mają autobiograficzny charakter.Na tym wydawnictwie   Madonna współpracuje z Justin Timberlake , Timbaland , Pharrell Williams i Nate "Danja" Hills .
W czerwcu 2011 menedżer Madonny, Guy Oseary, napisał na Twitterze , że Madonna rozpoczyna  nagrywanie dwunastego  albumu końcem lipca.
      Już przeszło 30 lat piosenki Madonny płyną z głośników radiowych  . Prawie każdy posiada jakąś kasetę lub płytkę w swojej kolekcji. Bezbłędnie rozpoznajemy jej fotografię w prasie lub charakterystyczny wokal podczas przelotnego słuchania radia. Niewątpliwie była i jest skandalistką .Osobiście jej zachowań nie pochwalam , lecz jest ważna artystką w pop kulturze przełomu XX i XXI WIEKU.

                                     serdecznie zapraszam haze

Madonna  swietnie ;)z przyjemnoscia  poslucham audycji ,,,,,,,,
Pozdrawiam hazego,,,,,,,,,,
Jolka

22 sierpnia godzina 20

MUZYKA TRZECH POKOLEŃ W RADIO TOP80 - BONEY M.

                              serdecznie zapraszam

Krótka notka o BONEY M.

 Jak to było z projektem  Boney M   do końca nie jest jasne i bardzo , ale to bardzo zagmatwane. Spróbuję po części wam o tym opowiedzieć . Niemiecki wokalista  i producent  Frank Farian (prawdziwe nazwisko Franz Reuther) nagrał piosenkę "Do You Wanna Bump "w grudniu 1974 roku. Farian śpiewał refren powtarzając frazy raz  głębokim głosem ,raz falsetem . Kiedy płyta została wydana jako singiel, ów projekt nazwał "Boney M." Po jakimś czasie odniosła regionalny sukces. Wtedy to Farian zdecydował się wynająć wykonawców jako twarze  grupy do występów . Po pierwszym castingu wybrano  modelkę, która miała stać się główną wokalistką. Była to  Maizie Williams. Po chwili dołączyła kolejna wokalistka , a mianowicie Sheyla Bonnick i w takim składzie rozpoczęli pierwsze występy i nagrania telewizyjne. W 1975 roku, nastąpiły kolejne roszady i przetasowania , w sumie przewinęło się kilka osób. Niektórzy po prostu nie dali rady występować jako atrapy, mieli problemy z synchronizacją ruchu warg. Cała muzyka wraz z wokalem leciała z playbacku. Jak się potem okaże to wizytówka Franka Fariana. Po szeregu zmian wykrystalizował się skład  posłuszny Farianowi a sceniczne atrapy to  Liz Mitchell, Maizie Williams, Marcia Barrett i  Bobby Farrell.

Pierwszy album Boney M. Take the Heat Off Me , został wydany w 1976 roku. W nagraniu tej płyty wzięli udział użyczając swoich wokali tylko  Liz Mitchell i Marcia Barrett oraz Frank Farian. Tuż po premierze odwiedzali niemieckie dyskoteki dając mnóstwo krótkich koncertów Przełom nastąpił pod  koniec lata 1976 roku. Niemiecki producent telewizyjny Michael "Mike" Leckebusch (z Radio Bremen ) zwrócił się do grupy z propozycją występu w telewizyjnym  show Musikladen . 18 września wykonali tam piosenkę " Daddy Cool ". Piosenka dzięki takiej promocji szybko stała  się  nr 1 w Niemczech. Kolejny singiel " Sunny "(cover 1966 r. Bobby Hebby) dała Boney M   drugi hit numer 1.

W 1977 roku, Boney M. ukazał się ich drugi album, Love for Sale , który zawierał hity " Ma Baker "i" Belfast ". Grupa rozpoczęła swoje pierwsze poważne trasy koncertowe.
1978 rok to szczyt popularności projektu pod nazwą Boney M. Wydali nowy podwójny  singiel, " Rivers of Babylon / Brown Girl in the Ring ", który stał się hitem w całej Europie, osiągając # 1 w wielu krajach, a także staje się jednym z najlepiej sprzedających się singli wszech czasów. Następnie do sklepów trafił album Nightflight na Wenus  promowany przez singiel " Rasputin ".Potencjalni fani oszaleli wykupując wszystkie cztery nakłady singla i albumu. Idąc za ciosem nagrali i wypuścili tuż przed Bożym Narodzeniem  1978 roku singiel" Marys Boy Child / Oh My Lord ", który stał się najlepiej sprzedającym  krążkiem  wszech czasów . 1978 rok to koncert Boney M. w byłym ZSRR. Zaproszono ich na  koncerty w Kraju Rad mimo iż  piosenka "Rasputin" oficjalnie była utworem zakazanym i pominiętym w radzieckiej edycji  płytowej Boney M .

Chociaż  nie było tajemnicą, że  Bobby Farrell nigdy nie uczestniczył w studiu w nagraniach , w 1978 roku stało się znane opinii publicznej, że Maizie Williams nie śpiewała również. Zresztą Farian zastosował taki sam numer w latach 80-tych z  formacją Milli Vanilli. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych w wyniku niejasności co do praw  do nazwy Boney M ,  prawa te otrzymali wszyscy członkowie. Wówczas zaczęli nagrywać piosenki własnym wokalem, jaki to był efekt  - marny. Trzeba też zaznaczyć ,że technika nagraniowa  lat 90-tych  pomagała  czego dowody  mamy na youtube. Ale nie zajmujmy się tymi nieważnymi tematami , lecz koncentrujmy się na talencie Franka Fariana.

Rok później  Boney M. wydało  nowy singiel, "Hooray! Hooray! To Holi-Holiday", który stał się kolejnym topowym hitem  w Europie. W tym samym czasie ukazał się ich czwarty album, Oceans of Fantasy , zawierający kolejne single - "Gotta Go Home" / "El Lute" i "I'm Born Again" / "Bahama Mama" .
W 1980 roku, ukazał się zbiór największych przebojów, The Magic of Boney M. - 20 Golden Hits , który zawierał również dwa nowe utwory, My Friend Jack" i I See a Boat on the River Kompilacja sprzedawała się rewelacyjnie i to był ostatni tak spektakularny sukces Boney M.
Ponad rok zajęło Farianowi i jego żołnierzom nagranie piątej z kolei płyta pod nazwą Boonoonoonoos. Doszło wtedy do ostrych kłótni i z hukiem został wyrzucony   Bobby Farrell. Dlaczego? Najprawdopodobniej dlatego ,że on po prostu nie potrafił kompletnie śpiewać i do tego stał się konfliktowy . Farian całe swoje wojsko trzymał  krótko. Płyta nie sprzedawała się tak dobrze jak dwa wcześniejsze albumy. Ale w celu powiększenia zysków , Farian zwietrzył okazję ; wpadł na pomysł ,że po sukcesie singla Bożonarodzeniowego  z1978 roku czas na pełny album. Trafił w dziesiątkę.  Przed świętami 1981 roku płyta sprzedawała się jak ciepłe bułeczki.

Reggie Tsiboe  zastąpił Farrella w 1982 roku, ale single "The Carnival Is Over" i "Jambo" s wypadły słabo, i siódmy album Dziesięć tysięcy lat świetlnych , wydany w 1984 roku sprzedawał się słabo . Farian  już wtedy zdawał sobie sprawę, że popularność Boney M to już historia  Mimo to przebłyski sukcesu pojawiły się pod koniec 1984 roku , gdzie znaczącymi wynikami szczyciły się  dwa następne  single "Kalimba de Luna" i "Happy Song". Wtedy to  na jakiś czas przyjęto z powrotem  Bobby Farrella . Obie piosenki doczekały się coverów  Tony Esposito i  Baby’s Gang.
W 1985 roku, Farian wyraźnie odpuścił, zapewne zabrakło mu pomysłu, bo ostatni studyjny  album  był  słabiutki. W rok po wydaniu Eye Dance  projekt pod nazwą Boney M  został rozwiązany.
Od tego momentu, powstawały różne wcielenia Boney M .Z tego co podają źródła było ich 6.Na krótko spotkali się w klasycznym składzie w roku 1988 aby dograć kilka dźwięków na potrzeby albumu Greatest Hits of All Times - Remix '88.Drugi album z remiksami Greatest Hits of All Times - Remix '89 - Tom II wydany rok po wielu kłótniach okazał się  niewypałem.
 
Lata 90-te to wzrost popularności zespołu za sprawą przeróbek piosenek  Boney M przez europejskich i amerykańskich D-jów. Na fali tej popularności  ukazały się kompilacje  "Boney M. Megamix" oraz Greatest hits  w 1993 roku.
 
Początek XXI wieku to następna kompilacja zatytułowana The Magic of Boney M. z 2006 roku Specjalnymi dodatkami do tego wydawnictwa był  remiks Mousse T. piosenki  " Sunny "i nowa nagranie  Liz Mitchell, zatytułowane" A Moment Of Love ".

W kwietniu  2007 cztery  pierwsze albumy Boney M  zostały ponownie wydane na płycie CD z bonusowymi utworami. Po raz pierwszy płyty Boney M   były dostępne na rynku amerykańskim . A następne cztery we wrześniu 2007 r.

A oto ciekawostki  zaczerpnięte z wikipedii.


W 1978 r. Boney M. była pierwszym zespołem muzycznym z Zachodu (Niemiec) zaproszonym przez Leonida Breżniewa do ZSRR. Artyści przylecieli sowieckim samolotem wojskowym z Londynu do Moskwy, gdzie na Placu Czerwonym zaśpiewali dla 2,7 tys. Rosjan[1].
W 1979 r., na scenie Opery Leśnej, podczas Sopockiego Festiwalu[Interwizja wystąpił zespół Boney M. z zakazaną w Polsce piosenką "Rasputin". Telewizja nadała ten występ z jednodniowym poślizgiem, wycinając kontrowersyjną – godzącą w sojusz z ZSRR – piosenkę.
•   Zespół w Sopocie 1979 wystąpił w składzie: Bobby Farell, Liz Mitchell, Maizie Williams i Marcia Barrett
•   Singel "Rivers of Babylon", ze słowami częściowo zaczerpniętymi z Psalmów 137 oraz 19, stał się drugim najlepiej sprzedającym się singlem wszech czasów w Wielkiej Brytanii. Pierwszym wykonawcą piosenki była jednakże jamajska grupa reggae The Melodians, w skład której wchodzili autorzy napisanej w 1969 roku piosenki - Brent Dowe i Trevor McNaughton. Ten jamajski zespół nagrał "Rivers of Babylon" w 1969 i dzięki niej zdobył pewną popularność.
•   Singel "Mary's Boy Child/Oh My Lord" z grudnia 1978 r. trafił do księgi rekordów Guinnessa jako najszybciej sprzedający się singel wszech czasów – sprzedaż w ciągu 4 tygodni grudnia 1978 roku wyniosła na świecie 2,5 miliona egzemplarzy.
•   Piosenka "Ma Baker" nawiązuje do biografii słynnej amerykańskiej przywódczyni rodzinnego gangu Ma Barker.

To i ja się przyłączam do propozycji Pi@ścika

Janku prosimy o The Twins

Bohaterem poniedziałkowej audycji z cyklu Muzyka trzech pokoleń 29 sierpnia 2011 będzie niemiecki zespół ALPHAVILLE.
                          serdecznie zapraszam haze

Oto kilka informacji .


Alphaville powstał  w 1982 roku. Początkowo nazwa tej formacji brzmiała jednak -  Forever Young .W 1983 roku wspólnie napisali i nagrali  pierwszy singiel  demo nazwany tak samo jak ich projekt czyli Forever Young. W 1984 roku, zmienili nazwę na Alphaville po wielokrotnym obejrzeniu francuskiego filmu science fiction z 1965 roku, który przedstawiał mieszkańców miasta-państwa Alphaville poddawanych dyktaturze samouczącego się, elektronowego mózgu Alpha 60 - bezwzględnego urządzenia nie uznającego niczego co przypisane jest naturze ludzkiej poza bezduszną egzystencją. Późna wiosna  1984 roku to premiera debiutanckiego singla   Big in Japan, który  został napisany jeszcze przed skonsolidowaniem zespołu , a było to w 1979 .  Już niedługo , bo jesienią 1984 roku ukazał się ich debiutancki album, Forever Young , wyprodukowany przez Colin Pearsona.
Debiutancka płyta odniosła oszałamiający sukces. Nikt z członków Alphaville nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Osobiście  w tymże 84  roku słuchałem ich debiutanckiej płyty na okrągło i po każdym kolejnym przesłuchaniu odkrywałem w niej coś nowego. Płyta ta ma w sobie coś niezwykłego. Słuchało się jej 27 lat temu z szeroko otwartymi uszami i ustami.  Jest przepojona liryzmem, mimo iż niosła ze sobą mnóstwo energii. Każdy utwór niekoniecznie przebojowy zawarty na tej płycie ma to coś, co powoduje ,że wracamy do słuchania Forever Young co jakiś czas.
Ale wróćmy do przebojów z tej klasycznej już płyty popowej wszechczasów. Big In Japan był największym hitem. Kolejnym wielkim hitem z tej płyty jest piosenka Sounds Like A Melody.
Pierwsze demo z 1983 pod nazwą  Forever Young, dopracowane i doszlifowane , również wypełniło ten przebojowy krążek. Kompozycję tą wykonywała też zmarła w 2004 roku gwiazda lat osiemdziesiątych Laura Branigan.

W 1986 roku jako już uznana gwiazda nagrała Afternoons in Utopia  - swój drugi album. Piosenka  " Dance With Me "była największym hitem z tego albumu. Krążek jest równie przebojowy .Na tym wydawnictwie  jest jeszcze kilka przebojowych nagrań . Posłuchajmy zatem nagrania Jerusalem oraz Uniwersal Daddy .
 
Trzecim w kolejności krążkiem Alphaville  jest wydany w 1989 roku Breathtaking Blue .Na tym albumie znalazły się kolejne znakomite nagrania. Ale dało się wyczuć powolny regres popularności zespołu. Przyczyną najprawdopodobniej był brak pomysłów , wszyscy słuchając Breathaking Blue oczekiwali czegoś więcej , czegoś na miarę dwóch pierwszych płyt. Z tej płyty na uwagę zasługują dwa nagrania  Romeo i Mysteries of Love .

Następne płyty Alphaville rozczarowywały. Krążek Prostitute z 1996 roku był nijaki . Płytę kupowali tylko najzagorzalsi fani tego zespołu. Osobiście uważam go jako najgorszy. No cóż sztuką jest komponować i nagrywać dobre płyty sprzedawane w milionowych nakładach, Gdyby każdy miał taki dar muzyka nie niosła by takich emocji.

Kolej teraz na omówienie  kolejnego  piątego albumu Alphaville zatytułowanego Salvation i wydanego w roku 1997. Burzliwy to był czas dla zespołu. Ricky Echolette opuścił Alphaville podczas produkcji ,a Marian Gold i Bernd Lloyd byli zajęci  walką z wytwórnią , która nie chciała wyłożyć większych pieniędzy na promocję Salvation. Postanowili sami zadbać o te sprawy.
Płyta  odniosła pierwszy wyraźny  sukces ,pierwszy od prawie 10 lat. Dlaczego tak się stało , otóż wrócili do swoich korzeni .Ponownie nagrywali piosenki taneczne i melodyjne ,ale i ambitne w aranżacji.

Na trzynaście lat zamilkł Alhaville. Po za wydaniem składanek, remiksów  i koncertów nie ukazały się żadne premierowe piosenki na krążku. Za to inni sięgali po kompozycje zespołu i co rusz w klubach i w radio odżywały dźwięki ich przebojów. Szwedzki Embraced nagrał  cover " Big in Japan "w 1998 .W 2000 roku Guano Apes również umieścił "Big in Japan" na swoim drugim albumie. Raper Bushido wykonał swoją wersję "Forever Young" w 2008 . Nawet Karel Gott zaśpiewał  po niemiecku ,że jest bardzo młody . Tych coverów było bardzo wiele.
Album "Catching Rays On Giant", pierwszy komercyjny album od 13 lat, został wydany w dniu 19 listopada 2010 r. Pierwszym singlem z tego albumu jest piosenka "I Die For You Today".

Po wielu latach milczenia Alphaville zabrał się ostro do pracy i myślę ,że ma dużo sił i pomysłów na nowe piosenki i nowe płyty . Co ciekawego wymyślą i nagrają okaże się wkrótce. Obecnie dużo koncertują i planują wydanie kolejnej płyty.

Czy archiwalne, kompletne audycje
"MUZYKA TRZECH POKOLEŃ W RADIO TOP80"
można gdzieś kupić?

misiaczek

5 września 2011 roku , poniedziałek godzina 20

                                             Muzyka trzech pokoleń w radio top80 - A-ha

                                                                         serdecznie wszystkich zapraszam  haze

A oto krótka biografia norweskiego zespołu.


Norweskie trio  A-ha to wokalista Morten Harket , gitarzysta Paul Waaktaar-Savoy oraz klawiszowiec Magne Furuholmen . Spotkali się w 1982 roku wyjechali zaraz potem do Londynu, ponieważ stwierdzili ,że tylko tam uda się im zrobić karierę i tak się stało ale dopiero za trzy lata.
Zespół sprzedał ponad 36 milionów płyt i 35 milionów singli na całym świecie. W ciągu 2010 roku, zespół zarobił około 500 milionów koron norweskich za bilety na koncerty oraz gadżety, co stawia  ich w pierwszej pięćdziesiątce najlepiej zarabiających artystów popowych na świecie.
A-ha osiągnęło swój największy sukces debiutanckim albumem, Hunting High and Low , w 1985 roku. Ten album zadebiutował na pozycji pierwszej wielu krajach Europy . Światowy sukces przyniosły  dwa nagrania za sprawą nowatorskich teledysków " Take on Me "i" The Sun Always Shines on T.V. Pierwszą kompozycją A-ha była piosenka " Take On Me ". Nagrywali i przerabiali ten utwór kilkakrotnie. Dopiero z trzeciej , bądź z czwartej wersji byli zadowoleni.  Po roku na listy przebojów wchodziły kolejne nagrania z pierwszej płyty A-ha , tak że album ten stał się jednym z najlepiej sprzedających się krążków  w owym czasie.
Drugi album A-ha, to krążek Scoundrel Days z 1986 roku . Zmienili nieco styl , który skłaniał się w kierunku  rocka alternatywnego. Album otrzymał przychylne recenzje i zawiera kilka hitów , które w 1986  ugruntowały pozycję zespołu na rynku popowym.
W maju 1988, A-ha ukazał się ich trzeci studyjny album, zatytułowany Stay On These Roads . Album zawiera tytułową  kompozycję oraz piosenkę do filmu o  Jamesie  Bondzie  W obliczu śmierci .
Rok 1990 to krążek East of the Sun, West of the Moon . Zawiera on  ciekawe wykonanie  coveru The Everly Brothers z 1963  piosenkę " Crying in the Rain "
.Na początku lat 90-tych A-ha była bardzo popularna w Ameryce Południowej , zwłaszcza w Brazylii , gdzie zespół sprzedawał mnóstwo płyt. W 1991 roku wystąpili na jednym z największych stadionów na świecie , a mianowicie na stadionie Maracana w Rio de Janeiro. Zagrali wtedy koncert dla 198 tysięcy fanów. Za ten wyczyn zostali wpisani do Księgi Guinnessa jako rekordowe osiągnięcie. Nikomu do obecnych czasów nie udało się zgromadzić tylu ludzi na koncercie jednego wykonawcy.
Ich ostatni album przed przerwą nazywa się Memorial Beach z 1993 roku. Krążek ten był rozczarowaniem . Fani oczekiwali czegoś więcej. Po nieprzychylnych recenzjach w prasie i małym zainteresowaniu tym krążkiem w sklepach A-ha postanowiło zafundować sobie przerwę w działalności. Muzycy zespołu  skupili się na solowych projektach
Comeback nastąpił w 2000 roku.Wtedy to ukazała się nowa płyta zespołu po siedmiu latach milczenia. Album nosił nazwę Minor Earth Major Sky . Z tego krążka godnym polecenia jest piosenka "Summer Moved On" .
W dniu 2 lipca 2005 r., A-ha dało koncert w  Berlinie podczas ósmej edycji koncertów pod nazwą Live  , przed publicznością składającą się z prawie 200 tysięcy osób.  Podczas tego  występu zdarzyła się wpadka techniczna organizatorów. Morten Harket miał problemy z odsłuchem. Mieli zagrać 4 piosenki. Siedem minut trwało usuwanie usterki . Po zagraniu trzeciego utworu organizatorzy wyprosili zespół ze sceny , co spotkało się z protestem publiczności i z niesmakiem wśród członków A-ha.
W dniu 4 listopada 2005 roku, zespół wydał swój 8. Album Analogue.
 W roku 2006, A-ha nagrał cover piosenki Johna Lennona "s" # 9 Sen "dla Amnesty International . Został wydany w czerwcu 2007 roku na płycie " Make Some Noise ".
W dniu 24 kwietnia 2009, A-ha zaskoczył swoich  fanów, nagrywając nowego   singla, "Foot of the Mountain". Foot of the Mountain, dziewiąty studyjny album A-ha , ukazał się   19 czerwca 2009 roku. Płyta to powrót do  synth popowego grania. Powrót jest zasługą producenta  Steve Osborne’a , który wcześniej pracował i  był producentem albumów takich artystów jak New Order , Starsailor , Doves , Elbow i U2 .
W dniu 6 lipca 2010 r. albumów Hunting High and Low i Scoundrel dni zostały wydane jako deluxe wydania w USA przez Rhino Records , m.in. remiksy, stron B singli, wersje demo oraz obszerne notki. Dostępny w 2-płyt CD oraz cyfrowych wersji (z dodatkowymi materiałami),
Furuholmen ujawnił w wywiadzie opublikowanym niedawno w  norweskim Magasinet, że cierpi na chorobę serca. Jak potoczą się losy zespołu A-ha  tego nikt nie wie. Fani  czekają z niecierpliwością na nowe płyty.

Mam kolejna propozycje do zagrania na audycje Trzech Pokolen. A mzoe by tak cos zagrac z elektroniki.Mam na mysli niemiecka grupe The Kraftwerk. Co wy na to?

hej  :)co do audycjii Remanent po 22 odcinkach to w sumie ciezko zaproponowac piosenki które sie nie pojawiły jak sie nie ma do czego odnieść- ale cos tam pamietam i zaproponuje z repertuaru Erasure My Heart ... s o Blue i Love To Hate You i Depeche Mode Blasphemous Rumours iA Question Of Lust . pozdrawiam - dziunio