ODSZUMIANIE NAGRANIA - PO NAGRANIU

Cytat: stylarz 03-11-2009 00:11:05

misiaczku ty masz jakieś kompleksy??a może kompresy Śmiech

bądż TOP-owym poetą a za odszumianie się nie łap!
to lużna propozycja Mrugnięcie

cześć

To samo, co napisałem przed chwilą, można też ująć tak:
[Antoine de Saint-Exupéry - "Mały książę"]

Pierwszego wieczoru zasnąłem na piasku, o tysiąc mil od terenów zamieszkałych.
Byłem bardziej osamotniony, niż rozbitek na tratwie pośrodku oceanu.
Toteż proszę sobie wyobrazić moje zdziwienie, gdy o świcie obudził mnie czyjś głosik.
Posłyszałem:

- Proszę cię, narysuj mi baranka.
- Co takiego?
- Narysuj mi baranka.

Zerwałem się na równe nogi. Przetarłem dobrze oczy. Natężyłem wzrok. I zobaczyłem
niezwykłego małego człowieka, który bacznie mi się przyglądał. Oto jego najlepszy portret,
który udało mi się zrobić później:

Oczywiście nie jest on na tym rysunku tak czarujący jak w rzeczywistości. To nie moja wina.
Gdy miałem sześć lat, dorośli zniechęcili mnie do malarstwa i dlatego umiem rysować tylko
węże boa zamknięte i otwarte. Patrzyłem na to zjawisko oczyma okrągłymi ze zdziwienia.
Nie zapominajcie, że znajdowałem się o tysiąc mil od terenów zamieszkałych.
Tymczasem człowieczek nie wyglądał ani na zabłąkanego, ani na ginącego ze zmęczenia,
ani na umierającego z pragnienia czy głodu, ani na przestraszonego. W niczym nie przypominał dziecka
zgubionego w środku pustyni, o tysiąc mil od miejsc zamieszkałych.
Gdy wreszcie odzyskałem mowę, odezwałem się:

- Ale... cóż ty tutaj robisz?
A on powtórzył bardzo powoli, jak gdyby chodziło o niezwykle ważną sprawę:
- Proszę cię, narysuj mi baranka ...

Zawsze ulega się urokowi tajemnicy. Pomimo niedorzeczności sytuacji - byłem bowiem o tysiąc mil
od terenów zamieszkałych i groziło mi niebezpieczeństwo śmierci - wyciągnąłem z kieszeni kartkę papieru
i wieczne pióro. W tym momencie przypomniałem sobie, że przecież uczyłem się tylko geografii,
historii, rachunków i gramatyki, więc zmartwiony powiedziałem chłopcu, że nie umiem rysować.
Ale on odrzekł:
- To nic nie szkodzi. Narysuj mi baranka.

Ponieważ nigdy w życiu nie rysowałem baranka, pokazałem mu jeden z dwóch rysunków,
jakie umiałem zrobić: rysunek węża boa zamkniętego. Ku memu zdziwieniu
chłopczyk odpowiedział
- Nie, nie. Nie chcę słonia połkniętego przez węża boa. Boa jest zbyt niebezpieczny,
a słoń za duży. Mam za mało miejsca. Potrzebny mi jest baranek. Narysuj mi baranka.
Narysowałem baranka. Mały przyjrzał się uważnie i rzekł:
- Nie, ten baranek jest już bardzo chory. Zrób innego.

Narysowałem.
Mały przyjaciel uśmiechnął się grzecznie z pobłażaniem:
- Przyjrzyj się. To nie jest baranek, to baran. On ma rogi.

Zrobiłem nowy rysunek, ale został odrzucony tak jak poprzedni:
- Ten baranek jest za stary. Chcę mieć baranka, który będzie długo żył.
Tracąc już cierpliwość - chciałem bowiem jak najprędzej zabrać się do naprawy motoru -
nabazgrałem ten obrazek i powiedziałem:

- To jest skrzynka. Baranek, którego chciałeś mieć, jest w środku.

Byłem bardzo zdziwiony, widząc radość na buzi małego krytyka.
- To jest właśnie to, czego chciałem. Czy myślisz, ze trzeba dużo trawy dla tego baranka?
- Dlaczego pytasz?
- Bo mam tak mało miejsca ...
- Na pewno wystarczy. Dałem ci zupełnie małego baranka.
Pochylił główkę nad rysunkiem.
- Nie taki znowu mały. Zobacz, zasnął ...

misiaczek
Papa