Kolejna "perełka" z mojej vinylowej kolekcji

popieram !!!!!!!!!!!!!! osobiscie tez mi to zw******sa czy to jest oryginal czy pirat ale zyczyl bym sobie wiecej takich piratow i tak wydanych

jo jo jo
kazdy ma swoje 5 minut. best of the best odegralo swoja role w tamtych ubozuchnych w italo disco na polskim rynku czasach. znane skladaki snake'a czy zyx-a objadly sie szybko i brakowalo czegos innego, czegos wiecej.
teraz jest carmona, ale tez jak na razie kreci sie raczej bardziej w poblizu kawalkow i wykonawcow bardziej znanych (i lubianych).
nie przesadzam, bo dopiero jest przy czesci 30-tej, zycze mu co najmniej czesci 117-tu )))).
jakby nie bylo, most wanted, mimo skrzypow, zgrzytow i oczywistych niedosciagniec nieprofesjonalisty pod wzgledem ILOSCI jak na razie nie ma sobie rownych na calym swiatku .
i bez dmuchania sobie samemu pod kaczy kuper musze szczerze przyznac, ze sie ciesze .
ciesze sie, ze masa mniej znanych kawalkow pobudzila wielu fanow znudzonych powtarzana na wielu "oficjalach" ta sama rabanka do ponownego spojrzenia na zagadnienie kompleksowosci zagadnienia italo disco. dzieki bogu na savage i ken laszlo ten temat sie nie konczy.

italodisco never die(s).

@blo

Wszystko co mowisz, Janusz, to swieta prawda. Ja tylko przytocze w obronie DIAMONDSów fragment swojego posta z hyde parku, poniewaz oprocz tych znanych tematow, to jednak pojawiaja sie na hiszpanskich plytach rowniez nagrania, ktore do tej pory byly w cieniu.
Moim zdaniem na każdej z 30 cześci tej serii oraz kilkunastu jej satelit można znaleźć conajmniej po 2 nagrania z poniższych kategorii:
1. Znany na pamięć, ograny ale klasyczny numer
2. Mniej znany aczkolwiek od znanego producenta lub wytwórni
3. Unikat poszukiwany na rynku antykwarystycznym winyli
Czyli conajmniej 6 nagran na kazdej płycie jest warte uwagi i moją tezę potwierdzam sam osobiście, sprawdza się w mojej praktyce.

PS ja tez nie narzekam na brak popularnosci i ilosc opędzlowanych płytek. Mimo, że działalność zakończyłem juz parenascie miesiecy temu to nadal zasypuja mnie maile z zamowieniami.

I oto chodzi. 80's disco rulez.

W Polsce po 1994 roku, gdy nowa ustawa o prawie autorskim zastapila te z 1952 roku.

Nie do konca. Przed 94 rokiem tez byly roznego typu hologramy, ale raczej marne. A co do piratów to jestem w stanie bez hologramu odroznic plyte piracka od oryginalnej bez wiekszego problemu.
Kazdy kto ma najmniejsze pojecie o druku offsetowym, tampodruku oraz DTP jest w stanie odroznic piracka kopie od wydawnictwa oryginalnego. Trzeba wiedziec tylko co i jak.
Swoją drogą gdybym to ja robił piraty, potrafiłbym zrobić je tak, że taki spec miałby troche pod gore z weryfikacja mimo to jednak, zawsze bedzie widac pewne charakterystyczne elemnty na plycie pirackiej (mowa tu o pirackich kopiach plyt, ktore ukazaly sie na oryginale, bo takie skladanki jak MW to zupelnie inna sprawa ))))  ) pozdrawiam

hmm, pirackie winyle...
mozna je podzielic na 2 działy:
1. tzw WHITE LABEL (jak sama nazwa wskazuje na labelu plyty nie pojawia się żadna informacja, jest poprostu biały) - na takich winylach wydaje się nieautoryzowane remixy, hybrydy, miksy itp - mówi się na nie BOOTLEG, mimo to sporo nagrań, które ukazują na White Labelach trafia potem do normalnego obiegu. Te płyty rozchodzą się wśód DJów typowymi kanałami i nawet wytwórnie przymykają na nie oko, bo jest to mały odsetek a służy dobrej sprawie - promowaniu ciekawych, nowatroskich czsto tematów
2. typowe pirackie winyle, ale takich pojawia się już chyba znacznie mniej niż w latach 80 i na początku lat 90. Mogą mieć lub nie mieć okładki. Label zwykle też zawiera skąpą informację, tak jak w przypadku piorackich CD.

i sa to, Rafałku ORYGINAŁY

natoamist następne to piraty - robione w Polsce, tu się zgadzam

te cztery cześci osobiście kupiłem w NY za śmieszne pieniądze, murzyn w sklepie dziwnie się na mnie patrzył jak brałem....  pewnie pomyślał że jakiś nienormalny taki badziew kupuje

polowałem na tę płytkę ładnych kilka lat... ostatecznie kupiłem ją w roku... bodajże 1993.... ale nie zgadniecie gdzie )))

albo odpuscie he he