LEVEL 42 - bajki opowiadane funkiem

Oto druga z notek, które kiedyś w porywie namiętności przygotowałem dla Rafała , gdy poszukiwał biografii gwiazd muzycznych lat osiemdziesiątych (po niedawnym padzie dysku przepadła notka o Visage i Ultravoxie, a w zasadzie historia Midge'a Ure'a - szkoda, troche przy tym się nasiedziałem  )

------------- LEVEL 42 ---------------
Nazwa grupy pochodzi od zakręconej powieści sf Douglasa Adamsa "Autostopem przez galaktykę", gdzie liczba 42 jest odpowiedzią na "pytanie o życie, wszechświat i całą resztę", a słowo "Level" dodano już tylko na prośbę wydawcy. Zespół męczony przez dziennikarzy o jej "rodowód" podsuwał im różne zabawne teorie, np. że pochodzi od największego na świecie 42-poziomowego parkingu, od wysokiego budynku o nazwie Tower 42 (NatWest Tower) w Londynie, od piętra biurowca, na którym pracował główny bohater filmu sf T. Gilliama "Brasil", co ciekawsze powstałego dopiero w roku 1985. Tymczasem Level 42 poznaliśmy pięć lat wcześniej w Anglii, gdy swój debiut związali z małą niezależnią wytórnią Elite Records. Wydali wówczas dla niej singiel "Love Meeting Love", a w 1981 przebój "Love Games", który pojawiając się wysoko na listach dał doskonałe otwarcie pierwszej płycie długogrającej sygnowanej nazwą zespołu. Pojawiły sie na niej ciepłe, improwizowane kawałki łagodnie łaczące wolność jazzu i pulsujący rytm funku. Wokalnie udzielał się na niej Mark King, niekwestionowany lider grupy, znany w świecie wirtuoz gitary basowej. Towarzyszyli mu: na klawiszach Mike Lindup (wspomagając go często swym charakterytycznym falsetem) oraz bracia - gitarzysta Boon Gould i za perkusją Phil Gould. Grupa zyskiwała coraz większy rozgłos, lansując na wydawanych roku po roku płytach wiele wspaniałych hitów: "The Chinese Way", "Micro Kid", "The Sun Goes Down", "Hot Water", "Leaving Me Now". Około roku 1986, po wielkim sukcesie utworu "Lessons in love" zaczęli być zdecydowanie częściej postrzegani jako typowo popowa grupa, co już wyraźnie muzycznie potwierdził powstały w roku 1987 album "Running in the Family" z tyłowym kolejnym wielkim hitem. Kierunek, w którym podążał zespół nie odpowiadał Boonowi i Philowi, więc opuścili przyjaciół, a na ich miejsce Mark zwerbował Gary Husbanda i Steve'a Toppinga oraz nieco poźniej Alana Murphy'ego. W nowym składzie nagrano ciekawą płytę "Staring at the Sun" (1988), lecz niestety w następnym roku Murphy umiera na AIDS - Level 42 musi na chwilę przystanąć i złapać oddech. Poszukując pomysłu na świeży materiał, wracają do swych muzycznych korzeni i wspomagając swoją wizję gitarą wielkiego jazzmana Allana Holdswortha nagrywają w roku 1990 "Guaranteed". Muzyka, zdecydowanie odchodząca od dynamiki funkowych rytmów ku bardziej wysmakowanym jazzowym kompozycjom, nie zostaje dobrze przyjęta przez fanów, mimo że jest to najbardziej ambitny artystycznie album w dyskografii. W 1994 na miejscu Holdswortha pojawia się Jakko Jaczyk, a do studia wraca Phil Gould i to z nimi grupa probuje jeszcze raz, wydając "Forever Now", nasycony znowu gorącym rytmem, ale pozbawiony przebojowości poprzedników. Niestety, zamyka on definitywnie pewien okres w życiu formacji, wśród wzajemnych pretensji członków (Lindup czuje się przytłoczony Kingiem i poświęca się tylko własnej karierze). Dopiero w roku 2002 Mark podejmuje się przywrócenia do życia Level 42 z zupełnie nowym składem. Jak dotychczas znamy ich tylko z koncertów (również zarejstrowanych na płytach), lecz grupa zapowiada wkrótce nowy, studyjny już album. Warto wpsomnieć, że poszczególni członkowie grupy nagrywali własne płyty, z czego na wyróżnienie zasługują solowe projekty Marka Kinga (np. 1998 "One Man"), Mike'a Lindupa (1990 "Changes") oraz Boona Goulda (1995 "TinMan").

polecane strony:
http://www.level42.150m.com
http://www.forevernow.com
http://www.level42.com

dyskografia (albumy studyjne):
1981 - Level 42
(1982 - The Early Tapes July/August 1980 (Strategy))
1982 - The Pursuit Of Accidents
1983 - Standing In The Light
1984 - True Colours
1985 - A Physical Presence
1985 - World Machine
1987 - Running In The Family
1988 - Staring At The Sun
1990 - On The Level
1991 - Guaranteed
1994 - Forever Now

komakino napisał:
> Z przykrością muszę stwierdzić , że nigdy nie przekonał mnie do siebie  Level42 .
a moze SPRÓBUJEMY chociaż....
może więc kilka przykładów na to, że świat może  być piękniejszy, gdy opowiadany jest za pomocą rytmu gitary basowej i waty cukrowej melodii

tej długaśnej zimy codziennie słuchałem sobie "na uśmiech" piosenki, w której pierwsze zaśpiewane słowa zachwycają się gorącymi letnimi nocami. tym utworem Level 42 pokazał się  światu w 1980 roku i wielu mu uwierzyło, że można się zakochać w tej muzyce. samo nagranie ma oszałamiające mi zmysły intro, w którym pomrukujący w tle bas ociera się o strzelające iskrami dźwięki fortepianu. potem ciepło narasta i powietrze zaczyna drgać od improwizacji. mhrrrrrr....
Level 42 - Love Meeting Love http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=1KV0LPWW04A0F2J6PJX4FOGL94  (9007KB)

L42 zna chyba każdy z co najmniej dwóch kompozycji - "Lessons in love" i "Running in the family", które przetoczyły sie o listach przebojów i często można je znaleźć na składankach z lat 80-tyuch i usłyszeć w radiu. ot, pop okraszony funkującymi klimatami, czyli to chyba co najlepiej im wychodziło przypomnę ten okres ich twórczości w krótkiej wiązance ich debeściaków oraz imho najlepszej ich balladzie
Level 42 - Minimix http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=128UZ77981YS10SOU3S0JABZHC  (5616KB)
Level 42 - It's Over http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=1VB1S6SQDXI7G1IOK756DYPA7G  (8537KB)

to co działo się po latach osiemdziesiątych w ich muzyce jakoś ucieka z podsumowań ich działalności, a szkoda, bo mimo wzajemnych tarć i problemów potrafili rozbujać moje serducho. oto 3 dowody na siłę bijącą z ich dźwięków.
Level 42 - Guaranteed http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=3S7W10BR4FFRT3SNUD3UCQA0OC  (6913KB)
Level 42 - Overtime http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=0G4MCG5W1XEDK0WIYT6YG6XF1G  (6774KB)
Level 42 - Forever Now http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=2UOPLNWSXRJEW35NE4GKH6VUDB  (6053KB)

w rok po definitywnym rozpadzie grupy Mark nagrywa solową płytę - "One Man", słuchając której czuje się, że skończyło się coś ważnego dla tego artysty, a muzyka pomoga znaleźć mu nową codzienność. King zaskoczył mnie tym albumem, bardzo pozytywnie zaskoczył i udowodnił, że to właśnie on był kręgosłupem L42 (muzyka Mike'a Lindupa to strasznie ciepłe i mętne kluchy). zamknijcie oczy i posłuchajcie...
Mark King - Swimming With Sky http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=0257AV8619SVA2PLKK5I3GK6K8  (9039KB)
Mark King - Resupply http://s65.yousendit.com/d.aspx?id=3EB6RMW1UT4RJ0XBXHPCMJZD4D  (7364KB)
Mark King - Bitter Moon http://s37.yousendit.com/d.aspx?id=1FND2SHFS3YOF27WLIUZ9VB9TI  (5828KB)

Cóż Ci odpowiedzieć...chyba jednak prawdę

Wypowiem się tylko i wyłącznie o stronie muzycznej (pomijając lirykę) :


"Children Say" - troszkę nijaki, melodia nie do powtórzenia, "zawiły" aranż .

"Forever Now" - podobnie jak poprzedni z dodatkiem denerwującej trąbki, takie  bla bla bla...

"Guaranteed" - świetny, przebojowy utwór , pięknie chodzący bas i pobudzająca linia melodyczna.

"It's Over" - śliczny i melancholijny song, który napewno przypomni niejednemu serduszku, że świat może być piękny 

"Love Meeting Love" - utwór o zabarwieniu jazzującym ...kompletnie nie dla mnie (!!!)

"Overtime" - ma w sobie COŚ , brzmienie jakby niechcący "dotykające"  Ricka Astley'a  albo
Matt Bianco
 
"Swimming In Sky" - cudowny singiel ,do słuchania  jadąc samochodem z odkrytym dachem, w pełnym słońcu bez pośpiechu dokądkolwiek .

"Bitter Moon" - musiałam przesłuchać trzykrotnie... jednak nie "przekonał" mnie

Muszę się jednakże zastanowić ...nad jakąś kompilacją

Pozdrawiam.