Pozdrawiam wszystkich italomaniaków na 4 godziny przed odlotem do Iraku :-) ((n/t)

Powodzenia !

A swoja droga... to ciekawe czy w Iraku ktos slucha Italo...

i to szybko wiem że przeczytasz to już jak przyjedziesz z powrotem, bo pewnie już jesteś tam na miejscu o tej godzinie (no chyba że znajdziesz tam jakąs kafeję internetową :] - ale wtedy to już NA PEWNO jest uzależnienie ))
w każdym bądź razie czekamy na relację jak przyjedziesz

Czy słuchają ?? parę lat temu miałam okazję popracować z tym narodem w ambasadzie Libijskiej ,i któregoś dnia zapodałam im do posłuchania kasetę Bad Boys Blue i CC Catch to tak im się spodobało że potem cały dzień słuchali ))))

Wszyscy czekamy na Twój powrót. Powodzenia !!!!!!!!!!!!

Zbyt dużo nie widziałem. Cały  czas byłem w ogromnej amerykańskiej bazie. W nocy zimno: ok. 2-3 stopnie C, w dzień ok. 17. Spałem w ogrzewanym namiocie: OK. Stołówka amerykańska była ogromna. Za to w środku raj dla obżartuchów: szwedzki stół od A do Z. Dużo amerykańskiej papki, nijakiej w smaku, mnóstwo ciast, lodów, pizza, spory wybór owoców świeżych i z puszek, hot-dogi , hamburgery, mięsiwa (kurczak na milion sposobów), ryż, naleśniki, napoje z lodówki i nie tylko, herbata słodzona i bez cukru, sosy do wszystkiego, itp., itd.
Wszędobylski kurz wciskał się gdzie popadło. Wszędzie posterunki amerykańskie. Mnóstwo samochodów różnej maści. Irakijczyków widziałem zaledwie kilku. Za to Hindusów i Pakistańczyków od groma.
Przed odlotem byłem świadkiej smutnej uroczystości: na moich oczach polskie śmigłowce przyleciały z 3 trumnami na pokładzie. Dzień wcześniej polski Sokół rozbił się i tych 3 ludzi zginęło. Byłem jednym z nielicznych, którzy oddali im cześć modlitwą przed podróżą do domów. Ściska coś człowieka za gardło gdy widzi 3 trumny wjeżdżające do ładowni samolotu. Kolejne 3 istnienia, które odeszły nie wiadomo za co... I to tuż przed świętami.
Nastroje Polaków (nielicznych w tej bazie) pod psem. Brak dowodzenia, burdel organizacyjny.
Jeśli się nie zadba samemu o siebie to nikt  inny nie poda pomocnej ręki. Gdyby nie szeregowi żołnierze to przyszło by nam spać pod gołym niebem koło samolotu. Dobrze, że zabraliśmy ze sobą śpiwory. Inaczej w nocy byłoby ciężko, nawet w ogrzewanym namiocie.
Ale było, minęło. Po 10 godzinach lotu wylądowalem. Nikomu nie życzę podróży do Iraku. Nie warto kusić losu...

Dobrze, że wróciłeś.

Fajnie  że jesteś z powrotem cały i zdrowy )) tylko zdziwiła mnie ta długa podróż 10 godzin lotu ?? ,myślalam ze o wiele krócej bo do Tunezji leci się 3,5 h .


Poz.........Beata-pl

…i fajnie ze juz masz to za soba.

Wszyscy raczej mysleli ze polecisz na roczna misje i bedziesz w samym centrum konfliktu.  

Pozdrawiam.