The Alan Parsons Project - sesyjne niebo na ziemi

Chcesz wziąć udział w dyskusji?
 Przeczytaj  .

---

  Nazwa zespołu "The Alan Parsons Project" pochodzi od nazwiska Alana Parsonsa - znanego inżyniera dźwięku.

   Alan Parsons urodził się w Wielkiej Brytanii 20 grudnia 1949 r. Swoje zainteresowanie muzyką przejawiał już od dzieciństwa - umiał grać na gitarze, pianinie i flecie. Z czasem jednak przyjął rolę słuchacza niż twórcy.

   Początkowo pracował w studiach wytwórni EMI jako inżynier. Ważnym etapem w jego karierze była praca wraz z zespołem The Beatles nad albumem "Abbey Road". W późniejszym czasie pracował z Paulem McCartneyem nad wczesnymi płytami zespołu The Wings,
wieloma hitami zespołu The Hollies, jak i przy produkcjach Al Stewarta, John Milesa,
Cocney Rebel czy też formacji Pilot.
 Zaczęto o nim mówić głośno po wydaniu bardzo ważnej płyty w dziejach muzyki. Mowa tutaj o "Dark Side Of The Moon" zespołu Pink Floyd.

   W 1974 r. zainspirowany własną pracą nad "Time Passengers" Stewarta założył własną formację, właśnie The Alan Parsons Project i rozpoczął własną karierę. Wraz z Ericem Woolfonem
 (z którym znali się od czasów pracy w Abbey Road Studio) stworzyli wiele standardów, w których, spoglądając z dzisiejszego punktu widzenia, znacznie wyprzedzili epokę rocka i wskazali innym nową drogę i nowe możliwości twóczości.

   Pierwszy wydany album zainspirowany był twórczością XIX-wiecznego poety i prozaika Edgara Allena Poe i nosił on nazwę "Tales of Mystery and Imagination". Do kolejnego albumu za myśl przewodnią posłużyła twórczość science-fiction Issaca Asimova. Album ten został wydany w 1977 pod nazwą "I, Robot". Później przyszedł czas na "Pyramid", "Eve" (poświęcony odwiecznej walce płci), "The Turn of a Friendly Card" (opowiadający o nałogowych hazardzistach), "Eye In the sky" (klimat iście Orwellowski), "Ammonia Avenue", "Vulture Culture", "Stereotomy" i "Gaudi"
(o znanym hiszpańskim architekcie).

   Dzięki tym albumom zdobyli wiele nagród i wyróżnień. Ich płyty zdobywały statusy platynowych i złotych płyt. Warto zaznaczyć, iż skład grupy był różny i przyjęło się, że The Alan Parsons Project było swoistym forum dla różnych wykonawców i muzyków sesyjnych. Poza standardowymi trendami muzycznymi tworzyli także muzykę filmową, czego przykładem jest "Ladyhawke" Richarda Donnera. Parsons był także telewizyjnym inżynierem dźwięku (MTV, Music Box).

   The Alan Parsons Project nigdy nie wykazywało zainteresowania trasami koncertowymi czy też wykonywaniem muzyki na żywo. Po "Gaudim"  Parsons, Woolfson i Brian Bolly pracowali nad nowym albumem, który przemienił się we "Freudianę" - poświęconą pracom Zygmunta Freuda. Był to musical wystawiony w Theatre An Der Wein in Vienna.
 Parsons debiutował wówczas jako dźwiękowiec teatralny. Z racji tego, iż Eric Woolfson zaangażował się w sztukę teatralną (m.in. kolejny musical "Gambler"), a Alan Parsons koncentrował się na muzyce wszech dostępnej, "Freudianą" można uznać za koniec The Alan Parsons Project. Drogi obu panów się rozeszły.

   1993 r. był rokiem powrotu Alana Parsonsa do świata muzyki. Dzięki starym znajomym, jak m.in. Ian Bairnson czy Andrew Powell wydaje "Try Anything Once" i następują zmiany w postępowaniu formacji. Od tego czasu Parsons wydaje albumy pod własnym nazwiskiem i rozpoczyna trasy koncertowe po całym świecie. Po raz pierwszy fani mają okazję usłyszeć największe hity The Alan Parsons Project grane na żywo. W 1996 r. wydany zostaje "On Air",
a w 1999r "The Time Machine".


   Rok 2004 r. przynosi nową płytę Parsonsa "A Valid Path"  i  Woolfsona "Poe".

Faktem jednak pozostaje to, że mimo doskonałości brzmienia i wykonania, ewidentnie odczuwa się brak współpracy Woolfsona z Parsonsem. Może kiedyś nastąpi ponowna współpraca obu panów.

   Twórczości The Alan Parsons Project, Alana Parsonsa i Woolfsona nie można rozgraniczać - nawet osobno jest to ta sama twórczość, rozgraniczona tylko i wyłącznie koncepcjami myślenia i określenia odbiorców.
Jako przykład może służyć płyta wydana jako Keats.
                                                                                             (Źródło: Bartosz Poletajew)

Głos jednego z fanów, pod którym ja również się podpisuję:

" Alan Parsons Project... to moja młodość .. to muzyka która inspiruje , rozbudza fantazje i dodaje kolorów szarej rzeczywistości - nie sa to przecież super ambitne arcydzieła , ale perfekcja wykonania , spójność tematów , niesamowite aranzacje i tysiące genialnych "smaczków" powodują to .. że jest jednak niezwykle oryginalna . Parsons to człowiek niezwykły - a to .. że współpracował m.in. z Rogerem Watersem (przy "Dark side... i The Wall" ) wystarczy za cały komentarz . Jestem od zawsze zarażony tym "niebem" i nie chce sie z tego leczyć ..."





Musycy The Alan Parsons Project :

Alan Parsons - Keyboards, Guitars, Vocals
Eric Woolfson - Keyboards, Vocals
Ian Bairnson - Guitars
David Paton - Bass, Vocals
Stuart Tosh - Drums



Duncan McKay - Keyboards 1977
Stuart Elliott - Drums 1978
Mel Collins - Sax 1980
Laurence Cottle - Bass 1987
John Beck - Keyboards 2002
Dick Nolan - Bass 2002
Steve Murphy - Drums 2002
Godfrey Townsend - Guitars 2002
John Montagna - Bass 2003
Manny Focarazzo - Keyboards 2003



Wokaliści sesyjni:

John Miles 1976
Leonard Whiting 1976
Arthur Brown 1976
Terry Sylvester 1976
Steve Harley 1977
Lenny Zakatek 1977
Allan Clarke 1977
Dave Townsend 1977
Hillary Weston 1977
Stuart Calver 1977
John Perry 1977
Tony Rivers 1977
Peter Straker 1977
Jaki Whitren 1977
Dean Ford 1978
Jach Harris 1978
Leslie Duncan 1979
Claire Torry 1979
Chris Rainbow 1980
Elmer Gantry 1982
Colin Blunstone 1982
Gary Brooker 1985
Graham Dye 1985
Geoff Barradale 1987


Dyskografia:

Daty:             ALBUMY / Single:

1976 May     TALES OF MYSTERY AND IMAGINATION
1976 July     (The System of) Doctor Tarr and Professor Feathers
1976 October     The Raven
1976             To One In Paradise
1977 June     I ROBOT
1977 August     I Wouldn't Want To Be Like You
1977 December     Don't Let It Show
1977             Day After Day (The Show Must Go On)
1978 May     PYRAMID
1978 September     What Goes Up
1979 August     EVE
1979 September     Damned If I Do
1979             You Won't Be There
1979             You Lie Down With Dogs
1980 November     THE TURN OF A FRIENDLY CARD
1980 November     Games People Play
1981 April     Time
1981             The Gold Bug
1981 October     Snake Eyes
1981             The Turn of a Friendly Card
1982 May     EYE IN THE SKY
1982     Old And Wise
1982 June     Eye In The Sky
1982             Psychobabble
1982             You're Gonna Get Your Fingers Burned
1983             You Don't Believe
1983 October     THE BEST OF THE ALAN PARSONS PROJECT
1984 February     Don't Answer Me
1984 May     Prime Time
1984 February     AMMONIA AVENUE
1985 February     Let's Talk About Me
1985 February     VULTURE CULTURE
1985             Sooner Or Later
1985             Days Are Numbers (The Traveller)
1985 November     STEREOTOMY
1986 February     Stereotomy
1987 January     GAUDI
1987             Standing On Higher Ground
1987             THE BEST OF THE ALAN PARSONS PROJECT VOLUME 2
1988             THE INSTRUMENTAL WORKS
1989 October 9     POP CLASSICS
1992 August 10     THE ULTIMATE COLLECTION
1993 October     TRY ANYTHING ONCE
1993             (Oh Life) There Must Be More
1995 June 27     THE VERY BEST LIVE
1996 May 28     ANTHOLOGY
1996 September 10     ON AIR
1997 July 15     THE DEFINITIVE COLLECTION
1998 February 9     GOLD COLLECTION
1999 July     THE TIME MACHINE
1999 July 27     ARISTA HERITAGE SERIES
1999 August 3     EYE IN THE SKY: THE ENCORE COLLECTION
2002 January 31     LOVE SONGS
2002 May 6     WORKS
2003 April 7     THE HITS
2003 June 17     PLATINUM & GOLD COLLECTION
2004 March 23     ULTIMATE
2004 May 19     EXTENDED VERSIONS
2004 August 24     A VALID PATH
2004             More Lost Without You

Przypomnę jeden z utworów The Alan Parsons Project  z płyty "Vulture Culture"
a nosi on tytuł "Separate Lives"  http://www.mytempdir.com/729244