Richard Lewis Springthorpe urodził się w Merrylands w Sydney w Australii 23 sierpnia 1949 roku. W 1962 roku z okazji 13 urodzin otrzymał swoją pierwszą gitarę. Od tego momentu całe jego życie podporządkowane było muzyce.

W 1959 r. z powodu wojskowej kariery ojca Rick wraz z rodzicami Normanem i Eileen przenosi się do Anglii. W 1962 r. spotyka Johna Kennedy'ego znanego z zespołu Me And Johnny. Znajomość ta dwa lata później doprowadzi do utworzenia zespołu Icy Blues.

Gdy w 1967 roku Rick kończy szkołę średnią, dostaje od Pete'a Watsona propozycję wstąpienia do grupy Rock House. Po roku grupa Rock House zmienia nazwę na MPD i występuje z serią koncertów w Wietnamie. W lutym 1969 Rick wraca z Wietnamu i razem Paulem Shannonem (gitara basowa, śpiew) i Dannym Finleyem (perkusja) z zespołu MPD zakładają krotko istniejącą grupę Wickedy Walk, do której dołącza później organista Ray Wight.

Jednak pierwszy prawdziwy sukces Rick osiągnie dopiero po 1970 roku z grupą Zoot, dla której napisze kilka niezłych piosenek. Zrobią też ciekawy cover "Eleanor Rigby" Beatlesów. W 1971 roku Rick rozpoczyna karierę solową. Jego singiel "Speak to the Sky" trafia w 1972 roku na szczyt australijskiej listy przebojów, promując jednocześnie jego album "Beginnings". W tym samym roku wyjeżdża do USA, zachęcony sukcesem jego piosenek na tamtym rynku. Jednak szum wokół jego piosenek szybko opada a wraz z nim z list przebojów znikają jego piosenki.

Po dwóch latach przerwy Rick daje się poznać jako twórca muzyki do filmu animowanego "Mission Magic" nadawanego w australijskiej ABC. Serial jednak zostaje zdjęty po dwóch sezonach. Z kolei nagrany w Londynie album "Comic Book Heroes", zawierający dość poważne piosenki, nigdy nie został równie poważnie potraktowany przez rozgłośnie radiowe.

Rok 1975 jest jednym z najgorszych okresów w jego życiu. Brak zainteresowania jego muzyką i ogromne poczucie przegranej omal nie doprowadzają go do samobójstwa.

Rick jednak podnosi się z depresji. Zrywa umowę z menedżerami i zaczyna działać na własną rekę. Interesuje się aktorstwem, traktując je jak przerwę w karierze muzycznej. W wolnym czasie tworzy muzykę, która w 1976 roku ukazuje się na albumie "Wait for Night". Niestety Chelsea Records - wytwórnia która podjęła się jego wydania wkrótce bankrutuje. Niebawem Rick przyjmuje propozycje występów w serialach: Rockford Files, Wonder Woman i Battlestar Gallactica.

Role serialowe przynoszą mu popularność. Rick ma już wtedy nowych agentów, którzy obiecują mu załatwienie kontraktu międzyczasie wytwórnią płytową. W międzyczasie Rick nagrywa po godzinach kolejne piosenki w niewielkim studio wynajętym z własnych środków. Tam też poznaje swoją przyszłą żonę, pracującą wtedy na recepcji. Nagle jego osobą zaczyna interesować się wytwórnia RCA, z którą jego agent Tom Skeeter negocjuje warunki kontraktu. Na początku 1981 roku Rick otrzymuje główną rolę Dra N. Drake'a w nowej operze mydlanej "General hospital". Sukces serialu pomaga znacznie w sfinalizowaniu kontraktu z RCA, w efekcie czego krótko potem na rynku ukazuje się długo nagrywany album "Working Class Dog".

W ciągu zaledwie kilku tygodni Rick staje się rozpoznawalny dla milionów widzów a jego muzykę grają wszystkie rozgłośnie radiowe. Takiego sukcesu nikt się nie spodziewał.

Znów godziny wolne od planu filmowego, Rick spędza w studio. W momencie gdy jego kolejny album nieprzypadkowo zatytułowany "Sukces jeszcze mnie nie zepsuł" jest gotowy, Rick zostaje wyróżniony nagrodą Grammy dla najlepszego wokalisty. Na początku 1983 roku gwiazdor nie może już pogodzić pracy na planie serialu z muzyką i występami. Rezygnacja z roli serialu daje mu czas na pracę nad zupełnie nowym image i nowym brzmieniem, które objawia się fanom wraz z albumem "Living in Oz", który jest trzecim albumem artysty ze statusem Platynowej Płyty.

Springfield wciąż zasypywany jest propozycjami wystąpienia w filmie pełnometrażowym. W końcu aktor wybiera jedną z propozycji i w 1984 roku w kinach ukazuje się film "Hard to Hold". Wspaniale sprzedaje się ścieżka dźwiękowa, gorzej jest z samym filmem. Ostre sceny łóżkowe w połączeniu z wrzeszczącymi nastolatkami nie przypadają krytyce filmowej do gustu, co praktycznie przesądza o jego dalszej karierze filmowej. Po letniej trasie koncertowej '84 Rick i Barbara Porter poznana niegdyś w studio, pobierają się w jego rodzinnej parafii w Australii. Ślub Ricka i Barbary utrzymywany jest w tajemnicy przed opinią publiczną na tyle skutecznie, że przez długi czas spora cześć fanek Ricka nie jest świadoma jego stanu cywilnego. Wkrótce Barbara zachodzi w ciążę a w tym czasie ukazuje się ósmy w karierze solowej Ricka album "Tao". Zawarty na nim materiał to już zupełnie nowa muzyka. Koniec z piosenkami "dla dziewczyn". W swoich piosenkach Rick zmaga się z pytaniami o sens bytu i cel życia. To z tego albumu pochodzą charakterystyczne dla brzmienia lat 80 przeboje "Celebrate Youth" czy "State Of The Heart".

Po koniec lata 1985 kończy się tournee artysty, który wraca do żony aby być przy narodzinach swojego pierwszego syna, Liama. Wraz z narodzinami syna i obowiązkami ojca, Rick boryka się z kolejną depresją. W 1986 roku wykonuje na żywo "My Father's Chair" z okazji 25 rocznicy programu telewizyjnego "American Bandstand". To będzie jego ostatni występ w ciągu najbliższych 2 lat. Dopiero w 1988 ukazuje się album "Rock of Life". Płyta ma odzwierciedlać 2 letnie poszukiwania sensu życia, opowiada o jego problemach małżeńskich, o jego braku gotowości do bycia ojcem... Album ten zdaje się być najbardziej refleksyjnym, najgłębszym i najbardziej emocjonalnym materiałem w karierze Springfielda. Mimo, że nie był do końca zrozumiany przez rzeszę młodych fanów, został bardzo dobrze przyjęty. Niestety na krótko przed planowanym tournee artysta łamie obojczyk w wypadku motocyklowym. Jego nieobecność w mediach i brak koncertów odbierana jest przez wielu jak koniec kariery. Rick w tym czasie przechodzi rehabilitację i oczekuje narodzin drugiego dziecka. W roku 1989 na świat przychodzi jego syn Joshua.

Do wczesnych lat 90 Rick poświęca się rodzinie, współpracując ze stacjami telewizyjnymi. W tym czasie można było go zobaczyć w pilotowym odcinku "Nick Night" w roli wampira czy w "Human Target". W 1993 roku za namową przyjaciela Jacka White Rick bierze udział w małym tournee po klubach. Wierni fani witają go z otwartymi ramionami a jak twierdzi sam artysta, chce sprawdzić, czy jeszcze jest w stanie zakręcić rynkiem muzycznym. Jednak w 1994 roku przyjmuje propozycję roli Micka Barretta, jednego z braci detektywów w serialu telewizyjnym "High Tide". Kontrakt pochłania kolejne 3 lata jego życia, kiedy to musi wraz z rodziną przenosić się w miejsca kręcenia kolejnych odcinków. W 1997 roku kończy się kontrakt na "High Tide", wtedy też Rick we współpracy z Bobem Marlette i Timem Pierce drażni starych fanów nowym singlem "Sahara Snow". Okazuje się szybko, że lojalni wielbiciele Springfielda wykupują ze sklepów praktycznie cały nakład. W 1998 roku Rick rozpoczyna tournee promujące album "Karma", którego wydanie przesuwa się na kwiecień 1999 roku. Pod koniec 2000 roku kończy się tournee Springfielda, podczas którego zagrał koncerty dla dwóch milionów fanów. Niebawem ukazuje się album "The Greatest Hits Alive", który jest zapisem jego ostatnich występów na scenie. Kolejne lata to znów powrót do telewizji. Tym razem Rick podpisuje kontrakt na udział w koncertach EFX w Las Vegas. Wkrótce MGM Grand (znane kasyno i hotel w Las Vegas) zmienia nazwę programu na EFX Alive aby uhonorować jego nowa gwiazdę a Rick komponuje na tę okazję dwa zupełnie nowe utwory. Wraz z pojawieniem się Springfielda w EFX Alive na rynku pojawia się studyjna wersja albumu "The Greates Hits Alive". Koniec roku 2002 to również koniec udziału artysty w EFX Alive. Rick znów postanawia wejść do studia. Po roku pracy, w lutym 2004, nakładem jego prywatnej wytwórni "Gomer Records" ukazuje się album "Shock/denial/anger/acceptance". Z nowym albumem przychodzi kolejna trasa koncertowa. Muzyka Springfielda znów zdobywa uznanie krytyków. Wielu uważa ten album za najlepszy w karierze artysty. Płyta debiutuje na 8 miejscu Independent Album Chart i na 22 Top Internet Album Sales Chart. "Shock Tour" zostaje przedłużona do zimy 2005. Rick występuje między innymi w Coronado Theater w Rockford, Illinois na specjalnym koncercie transmitowanym przez cyfrowa telewizje HD-Net.

Kolejny album ma nosić tytuł "The Day After Yesterday". Na początku roku 2005 została opublikowana lista utworów jakie się na nim znajdą. Zapowiada się bowiem prawdziwy przełom. Rick nagrywa album bluesowy, jak twierdzi "zawsze chciał skomponować bluesa". Pierwszy singiel z tej płyty miał już swój debiut radiowy. W tymże samym roku firma Sony/BMG wydała antologię "Written in Rock", zawierającą przekrój jego twórczości począwszy od roku 1970. Podwójny album zawiera również rzadkie fotografie i komentarz z fragmentami wywiadów napisany przez uznanego historyka muzyki rockowej K. Sharpa. 12 lipca 2005 ukazuje się album "The Day After Yesterday". Trasa koncertowa promująca ten album wciąż trwa.


Dyskografia albumy:
Just Zoot 1968
Zoot Out 1970
Zoot Locker 1971
Beginnings 1972
Comic Book Heroes 1973
Mission Magic 1974
The Best Of Rick Springfield 1975
Wait For Night 1976
Springfield
Working Class Dog 1980
Success Hasn't Spoiled Me Yet 1982
Living In Oz 1983
Platinum Songs 1984
Beautiful Feelings 1984
Hard To Hold (Soundtrack) 1984
Tao 1985
Rock Of Life 1988
Greatest Hits 1989
Rock Songs 1993
Rick Springfield 1997
The Encore Collection 1997
Sahara Snow 1997
Karma 1999
Backtracks 1999
Ultimate Collection 1999
Vh1 Behind The Music 2000
Rick Springfield (Platinum) 2000
Alive Cd (Limited Version) 2000
Alive Cd (Street Version) 2001
Calling All Girls 2001
Speak To The Sky (Laserlight) 2002
Platinum & Gold Collection 2003
Legendary 2003
Shock/Denial/Anger/Acceptance (Street Version) 2004
Shock/Denial/Anger/Accepance (Limited Edition) 2004
Mission Magic 2004
Anthology "Written In Rock" 2005
The Day After Tomorrow 2005

źródła:
http://www.ricksmerch.com/
http://www.rickspringfield.net/

7868 WyÅ›wietleÅ„ | Oceny: (0 Ocen)